Фариза Оңғарсынқызы Оңғарсынова (5 желтоқсан 1939 жыл - 23 қаңтар 2014 жыл)- қазақ ақыны, халық жазушысы, журналист, Қазақстан Республикасы Парламенті Мәжілісінің I және II шақырылымдарының депутаты (1996 - 2004).
1939 жылы 5 желтоқсанда Гурьев (қазіргі Атырау) облысы, Новобогат ауданына қарасты Манаш ауылында туған.
Қызмет жолы
1961 жылы Гурьев мемлекеттік педагогикалық институтының тіл - әдебиет факультетін бітіріп, Балықшы ауданының Еркінқала, «Октябрьдің 40 жылдығы» қазақ орта мектептерінде мұғалім болып жұмыс істеген.
1966 – 1968 жж. Гурьев облыстық «Коммунистік еңбек» газетінің партия тұрмысы бөлімінде әдеби қызметкер міндетін атқарған.
1968 – 1970 жж. республикалық «Лениншіл жас» (қазіргі «Жас алаш») газетінің Ақтөбе, Гурьев, Орал облыстары бойынша меншікті тілшісі болып еңбек еткен.
1970 – 1978 жж. республикалық «Қазақстан пионері» (қазіргі «Ұлан») журналының бас редакторы, 1978 – 2000 жылдары «Пионер» (қазіргі «Ақ желкен») журналының бас редакторы болып істеді.
2000 – 2004 жж. ҚР мәжілісінің депутаты болды.
2014 жылдың 23 қаңтар күні Астана қаласында ұзақ сырқаттан дүниеден өтті
ӨлеңдеріАбыройы Күнмен жарысқанАғаларАзамат ӨмірғалиғаАқбөбек жырларыАқжайықАқ мамамАқынАнамаАнаның әлдиіАнаны жоқтауАнаның тілегіАнамен қоштасуАрнаАт мінсем, құйындатыпӘжеӘжесінің әніӘженің жырыӘйелге деген махаббатӘкемеӘке туралы ойӘн құдіретіБақша - біздің үйімізБаланың еркелігінБи алаңындаБілемінБілмейсің бе, қарағымБір сезім жанарыңда елжірегенБір-ақ жайды, әйтеуір, білдім бүгінБіреулер масаттанып табысынаДей алмаймын "жиынның жұлдызымын"Дүние бос қалды ғой сен кеткеліДүние сұлықЖазЖақсылық туралы жырЖақсы көруЖанарлардың жалтынан ұғысатынЖаным - дала, көгінен бұлт арылмай...
Жаным пәк, аппақ едімЖанымда жүршіЖезқазғанЖеңешеЖұрт мені қатал дейдіЖүрсем деймін көңіл шат, гүлді алаңдайЖылдан жылға сиреуде достарым даЕкеу-ақпыз. Отырмыз тіл қатыспайЕш нәрсеге, ешкімге алаңдамайКейбіреулер мені айтып етеді үлгіКеле жатам әрі мұңды, әрі асқақ - сезсең меніКеледі еріншек түнКерегіп жүр жаныма басқа бір әнКеттің. Енді жаныма жанашыр кімКөгалды алаңКөрінбей кетсең, сені менКөңілің ауасындай тымық қырдың, бәрін де ұғып тұрдымКүйзелуКүнде үйге асығасыңҚадалып, іштей тамсанаҚай жерде отырса да қарлығашыңҚасаңсып кеткен кезімдеҚасиет көп адамда табынардайҚараңғы түндердің шапағатыҚателескен екенмін. Бір - ақ ретҚоштасардаҚоштасуҚұлыншағым, сөйледің! Шықты-ау тіліңҚұпия ғой, құпия адам дегенҚұштарлық немесе махаббатта жолы болмаған ақынның бір сәттік көңіл-күйлеріҚыз сырыҚызбелҚызғанып қалма, жаным, сенҚырдағы қысҚыз қууҚызғанышЛүпілдей соқты жас жүрекМақатаев туралы жырМен өзімнің жауларымды өле қал деп ешқашан қарғамаймынМен қорқамынМен оның құшағындаМен саған сыр айтамынМен сонда жылап қалғамМенің атамМенің көгершіндерімМен сізді ұнатамынМен сені қызғанамынМен сені жүретінмін мақтан көріпМен жалындап өтемінМен онымен қай кезде көрісемінМен тағы да ғашықпынМынау қолым, басым мынауМына Жердің күшін-айНеге осы мен елпілдеп қуанбаймынОғыландыӨзіңменен жүрегім егіз меніңӨзімді жүрегіңнің есі қылдыңӨзімді таныстыруӨзіңді жерлеп келіп, жапа - жалғыз отырмынӨзіңе өкпелегенім - мұңданып төккен өлеңімӨз - өзімнен өртеніп барам жаныпӨлген ойларӨлең жазам өзімше данышпансыпӨнер дертіӨтіп жатыр күндерімСағына түссін дедің беСағынып оралар ма емСандуғашСен келмегендеСен үшін сонау алыстардағы елес емСен мені түсінсеңшіСен мені күтпе ешқашан. АлаңдамаСен мені шынымен осы сағынбайсың баСен менің жанарыма жас тұндырыпСен қайда жүрсіңСүйген – сұлуТабылмай бір керім жігітТәрбиешіТелефон шыр етедіТелефоны құрғырың үндемедіТуған жердің топырағыТуған ауылТуған жерҰнатып емШаттық қайда, ән қайда аласұрғанШаттануШыдамШырқайын - сазды сырнай досым қайдаШырша