Күшік асырап, ит еттім

Ұяламын дегені көңіл үшін, Ұсақ қулық бір ғана өмір үшін. Татымды достық та жоқ, қастық та жоқ, Жігері жоқ, маңызы жеңіл үшін.

Қор болды жаным, Сенсізде менің күнім, Бек бітті халім, Тағдырдан келген зұлым. Тағдыр етсе алла, Не көрмейді пәнде?

Қажымас дос халықта жоқ, Айнымас серт қайда бар? Алда көрген артта жоқ, Мысқыл, өсек, айла бар.

Әлифдек ай йүзіңе ғибрат1 еттім, Би, бәләи2 дәртіңа3 нисбәт4 еттім. Ти, тілімнән шығарып түрлі әбиат5, Си, сәнаи6 мәдхия7 хүрмәт еттім.

Тұлпардан тұғыр озбас шабылса да, Оған да үкі, тұмар тағылса да. Қыжыртпай мені сырттан жүре алмайды, Кім желігіп, қай шеттен қағынса да.

Сал демеймін сөзіме ықыласыңды, Қайғылы өлең еттім өз басымды. Көкірегім бар сырын өз әлінше, Көрінгенге көрсетпей, көп жасырды.