06.04.2016 4 235 0 Дауыл

Қалқам - ай, мен үндемей жүремін көп

Өлеңдер

Абай Құнанбаев

Қалқам - ай, мен үндемей жүремін көп,
Ойлама отсыз, ойсыз, суық жан деп.
Жүректегі жалынды көзден жас қып,
Ағызғаным болады ол неге сеп?

Антұрған ел көзіне тік қараймын,
Сонымды сен сөгеді - ау деп ойлаймын.
Жүрегімді кескілеп сатып жүрген
Арсыздарды досым деп неге аяймын?

Ішімде қайғым қалың, көз жасым кем,
Адам жоқ, кімді дос деп мен шағушы ем?
Әйел адам гүлмен тең, дымды сүймек,
Көзінен жасы шықса, бойына ем.

Көңіліңе дайын тұр ғой жайым менің,
Дұшпандығың қатайған шығар сенің.
Егер менің ішімді жарып көрсең,
Жылауыңды ұмытып, шошыр едің.
Абай Құнанбайұлының басқа өлеңдерін қарау

Оқи отырыңыз

Қазақтың ұлы тұлғасы — Абай Құнанбайұлының

Бір жерде бірге жүрсең басын қосып, Біріңнің бірің сөйле сөзін тосып.

Күнді уақыт итеріп

Күнді уақыт итеріп Көк жиектен асырса, Көлеңке басын көтеріп, Алысты көзден жасырса

Жүректе көп қазына бар, бәрі жақсы

Жүректе көп қазына бар, бәрі жақсы, Теңіздің түбіндей - ақ қарап бақшы. Сол жүректен жылылық, достық пенен Бұлақша ағып ғаламға тарамақшы.

Қызарып, сұрланып

Қызарып, сұрланып, Лүпілдеп жүрегі. Өзгеден ұрланып, Өзді - өзі керегі.

Есіңде бар ма жас күнің

Есіңде бар ма жас күнің, Көкірегің толық, басың бос, Қайғысыз, ойсыз, мас күнің — Кімді көрсең, бәрі дос.

Жүрек неге зат болып жаралмаған?!

Қарғам менің! Қарғам менің! Аласарып барады арман - көгім. Жалған десе, дүние жалған ба едің?! Жараланған көңілім дал - дал менің.