Табиғат - алтын ұямыз!

Астана қаласы, №68 орта мектебінің
өзін - өзі тану пәнінің мұғалімі
ҚР Білім беру ісінің құрметті қызметкері
Есенбаева Роза Түзелбайқызы

Тәрбие сағатының тақырыбы: Табиғат - алтын ұямыз!
Мақсаты:
1. Оқушылардың табиғат заңдылықтары туралы білімдерін кеңейту арқылы табиғат - тіршіліктің бастауы, адам табиғаттың бір бөлшегі екендігін түсіндіру;
2. Оқушыларды табиғат тазалығын сақтауға, табиғатпен өзара үндестік таба білуге үйрету, бағыт беру, ойларын дамыту;
3. Ізгілікті, жауапкершілікті, ұқыпты болуға тәрбиелеу;
Міндеті: Оқушылардың табиғатпен үйлесімділікпен өмір сүру, табиғатты аялау туралы түсініктерін кеңейту.

Тәрбие сағатының жоспары:
1. Кіріспе
Табиғат - бүкіл тіршілік атаулының алтын ұясы, аялы бесігі, құтты қонысы мен өсіп - өнер мекені.

2. Негізгі бөлім Экология - ел амандығы
*Маралдың мұңы...
*Шағаланың шаңқылы...
*Ананың зары...
*Табиғатым - тағдырым.
*Өзімізге, өзгеге жасамайық қиянат!

3. Қорытынды бөлімі
*Адам - табиғаттың ең сенімді, айнымас досы, қамқоры және қорғаушысы.
*Табиғатты қорғау - өзіңді қорғау.
*Табиғатқа менің айтар тілегім...

Тәрбие сағатының барысы:
1 - ші жүргізуші: Отан, атамекен, туған жер деген ұғымдары бір - бірімен мәні мағыналас, бірін - бірі толықтырып тұратын қастерлі де қасиетті сөздер. Бұл сөздерді естігенде әрбір адамның жүрегіне жылылық сезім ұялап, жүзінен нұр шапағаты айқын сезіледі.
2 - жүргізуші: Ел мен жер, оның көгілдір орманы мен мөлдір көлдері, байтақ даласы мен асқақ таулары - біздің басты байлығымыз. Жер, су, ауа - адам баласының ұрпағынан ұрпағына мұра болып келе жатқан мол қазына. Әрбір ағашты, әрбір бұтақты, жалғыз дәнді де ыждағаттылықпен сақтау, қамқор болу - біздің міндетіміз.
1 - жүргізуші: Әртүрлі факторлардың әсерінен Арал теңізінің айдынының тартылуы мен экологиялық жағдайының бұзылуы - ғаламдық апатқа әкелді.
2 - жүргізуші: Арал өңірінде туындап отырған экологиялық апат әсерінен жыл өткен сайын теңіз суы тартылып, оның фаунасы мен флорасы жойылуда.

Маралдың мұңы:
Ең соңғы аңы Аралдың маңыраған маралмын,
Аңыраған қалпымда айдалада қаламын.
Енді қашан Аралдың мөлдіріне қанармын?
Жас орнына қан ақты жалт - жұлт еткен жанардан.
Қай пендеге қарармын, қай кәдеге жарармын?
Құмда жатқан Маралмын, мұңға батқан Маралмын.

Шағаланың шаңқылы:
Шаңқылдаған шағаламын, теңіз бойын жағаладым,
Су орнына құмға батып, қанатымды сабаладым.
Шаңқылдаған шағаламын, теңіз төсін сағаладым,
Айдынымнан айрылғанда, қандай мекен таба аламын?
Шаңқылдаған шағаламын, шаршадым ғой, демаламын,
Аралыммен мен де бірге, мәңгілікке жоғаламын.

Ананың зары:
Ақ тілегімді омырауымнан ағызып, көздің жасын көкірегіме тамызып,
Айдалада қарағым, аңыраған Анамын.
Ашық аспан заманында, айдың, күннің аманында,
Қайғы жауып қабағын, қапаланған Анамын.
Көрге айналып мекені, жасқа толып етегі,
Еңіреген Анамын, енді маған пана кім?