Япырмай, кессем бе екен мен тілімді, Үйрендім қайдан өнер, көп білімді. Өткіздім қасірет пен қапалықта Қызықты ойнап - күлер мезгілімді....

Қамаудың хан ауылы қыр жағында, Аңқытып ақ орданың бір жағында. Күйші отыр домбыраны дүрілдетіп, Құмар қып тартқан күйдің ырғағына....

Қозғауы қозған қоғамым, Қолқалап әңгіме айт десең, Қобалжимын, қозғалам, Қозғайын десем далаңды, Домбыраң емес, қаламды, Қобалжимын, қолға алам....

Өлеңге көңілің құмар, даусың жытар, Созылтып ән мұржасы созсаң зытар. Ән сүйгіш, жылы көңіл, сөзге таңсық Жылпыңдар жылы сөзді неге ұмытар?...

Қобызшы – Молықбай шал Матайдағы, Матайда – Кенже, Тұңғат Сақайдағы. Қазақта қобызшының қалғаны сол, Жорға еді маймаңдаған бақайшағы....

Қарамай арманы мол екеніне: «Бір көрінбей бұл, сірә, өтеді ме?» – Деп, ана, Хат жолдайсың сағынышпен!...

Туған елдің түтіні де тәтті ғой, Тоңа ма деп таңы талай атты ғой. Қараша үйдің ұйып балдай қаймағы, Қанаттарын түтін түзу қақты ғой....

Абылайхан: “Бұл қай ел?” – деп сұрар еді, Таңғалып Қабанбайлар тұрар еді, Тіріліп Абай келсе Астанаға, Ақын ғой, қуаныштан жылар еді!...

Тағы да бір ғажап ер Балуан Шолақ, Бір қолы отқа күйіп болған молақ. Цирктің Корень деген балуанының «Қиратқан қабырғасын жалғыз қолы - ақ»....

Көшкен елдей, Соққан желдей, Жастық шағы өтер тез....