Жеміс - жидектер, көкөністер, егіс, өсімдіктер туралы жұмбақтар

Жеміс - жидектер, көкөністер, егіс, өсімдіктер туралы жұмбақтар
Бір сабақта көп түйме,
Жей алмайсың көк күйде.
Санап қара қанша
Оның аты...(алша)
Жер астында жез қазық,
Жеуге болар ас қазық.
(Сәбіз)

Қалың киімді ұнатады,
Шешіндірсең, жылатады.
(Пияз)

Үстіне тігіп көк шатыр,
Астында қызғылт дәу жатыр.
(Қызылша)

Бұл не деген көп киім,
Жетпіс қабат көк киім.
Жаңбыр одан өтпейді,
Қабат - қабат тоңы бар,
Түймелеуге жетпейді.
(Орамжапырақ)

Аспай піскен,
Қайнамай түскен.
(Жеміс)

Ортасында қазығы,
Бұтағында азығы.
(Алма)

Доптар жатыр желісі бар,
Қабат - қабат терісі бар.
(Қырыққабат)

Көк ала қойым
Көгенде жатып семірді.
(Қарбыз)

Ызақор бұғып жатыр,
Сақалын тығып жатыр.
(Қауын)

Аласа тал,
Тамаша тал.
Самсап тұр алмасы,
Ол – ал қызыл,
Ол – қан қызыл.
Боялғанша, алмашы!
(Қызанақ)

Әр желінің асты толған көк қоян,
Жаз болғанда көк қоянды жеп қоям.
(Қияр)

Жерде жатып желіндейді,
Пісірмесең желінбейді.
(Асқабақ)

Бақшада өседі, көп өнімдерін береді.
(Көкөніс)

Ұзын мұртты сарылар,
Қойнында дәні бар.
(Бидай)

Түрі шар сияқты,
Түсі қан сияқты.
Дәмі бал сияқты
Ол не?
(Шие)

Тегіс жер кесілді,
Арқандай есілді.
(Жыртылған жер)
Қыр басында әрқилы,
Сары теңіз толқиды.
(Егін)

Маржанын түзген,
Сатылап тізген.
(Масақ)

Біреуін бердім,
Онын тердім.
(Тұқым)

Аласа терек
Күлтеленген жалына,
Ұнаса керек,
Моншақ таққан малына.
(Тары)

Табаны суды сүйеді,
Қабағы күнге күйеді.
(Күріш)
Түскенде салқын күз,
Жинадық алтын тіс.
(Жүгері)

Желілері жайылып,
Жол – жол болып жатады.
Күн нұрына бой ұрып,
Жердің нәрін татады,
Жасыл шатыр астында,
Кететіндей үзіліп,
Тұр көп маржан тасындай,
Мойыл моншақ тізіліп.
(Жүзім)

Тіл үйірген дәмі бар,
Сары алтын түс – сәні бар.
Шақсаң егер кептіріп,
Сүйегінің дәні бар,
Баққа тұрар сән беріп,
Алқа етіп тізіп ал.
(Өрік)

Қызыл күрең түрі бар,
Тебіндеген бүрі бар.
Піскен кезде қаулайды,
Алтыннан бір аумайды,
Бал татыған нәрі бар,
Онда емнің бәрі бар.
(Шабдалы)

Іші аумаған жүгері,
Түрі – түсі алмадай,
Ойымның жоқ бүгері,
Жесең бал деп қалмағай.
(Анар)

Аласа тал,
Тамаша тал.
Самсап тұр алмасы,
Ол алқызыл,
Ол қанқызыл,
Боялғанша, алмашы!
(Қызанақ)

Түбі толған құмалақ.
(Картоп)

Көрсең өскен желісін,
Жапырағы қазтабан.
Мөлдір қара жемісін,
Қыста емес, жаз табам.
(Қарақат)

Сырнайынан төгіп жыр,
Күнге сәлем беріп тұр.
(Күнбағыс)

Тау тау ақ қар,
Ерімейді ыстықта.
(Мақта)
Күн нұрымен піседі,
Уылжып қолға түседі.
(Жеміс)

Қар нұрымен піседі,
Ақпен бөркін тыстады.
(Бәйшешек)
Дауылға нық күші,
Ағаштың мықтысы.
(Емен)

Дауылға да, аязға да,
Шыдап бағар мізбақпай.
Тау етегі тұрағы,
Жап – жасыл боп тұрады.
(Қарағай)

Қысы – жазы шешпейтін,
Көйлегі бар жасылдан.
Өзгертпейді еш кейпін,
Жаралғандай асылдан.
(Шырша)

Жасыл болып жыпырлап өнеді,
Сары болып үзіліп семеді.
(Жапырақтар)

Жазғы киімі жасыл,
Қысқы киімі ақшыл.
(Қар жамылған ағаш)

Тасты жапқан түк кілем,
Тамыры жоқ мүк кілең.
(Қына)

Өзіне шап шақ,
Киген қалпағы аппақ,
Балалар тұр қаптап.
(Бақбақ)

Көлді жердің
Үкілі аруы.
Өткір желдің,
Саз тартар қаруы.
(Қамыс)

Бұтаға ілген үлпершек,
Іші нәрлі қызыл сөл,
Теріп алып үлгерсек. (Бүлдірген)
Әртүрлі жұмбақтар қарау