Ат мінсем, құйындатып
Өлеңдер
Фариза Оңғарсынова өлеңі
Ат мінсем, құйындатып,
қалмаймын жігіттерден.
Айтыссам жиында, тек
жеңістен үміттенем.
Жіңішке жол қадамым
қызбын деп жасымадым.
Әзілмен бозбаланың
аузын ашырмадым.
Жеңе алмас сорлы бала
тағылау қыр үркегін!
Күй тартсам, домбырада
Даланы тірілтемін.
Іздеймін батыр, мықты
көз салып үміткерге:
мендегі батылдықты
бермепті жігіттерге!
Ат мінсем, құйындатып,
қалмаймын жігіттерден.
Айтыссам жиында, тек
жеңістен үміттенем.
Жіңішке жол қадамым
қызбын деп жасымадым.
Әзілмен бозбаланың
аузын ашырмадым.
Жеңе алмас сорлы бала
тағылау қыр үркегін!
Күй тартсам, домбырада
Даланы тірілтемін.
Іздеймін батыр, мықты
көз салып үміткерге:
мендегі батылдықты
бермепті жігіттерге!
Көрінбей кетсең, сені мен
Көрінбей кетсең, сені мен көруге тіпті құштармын. Жаныма жақын келіп ең - келмеді бірақ тіс жарғым.
Домбыра мен бесік
Баба қазақ кебісті Тас қапасқа өшікті. Іздеймін деп кеңістік, Кентін тастап көшіпті.
Шалдың үміті
- Ерттеп мінсем бір жүйрік ұшқыр атты, Шапсам, ұшсам сұңқардай құстан қатты, Жалпақ дала, кең теңіз бәрін өтіп, Қуып жетіп, қайтарсам жастық шақты.
Емен мен қамыс
Бір көлдің Емен айтты Қамысына, Сыбайлас көптен бергі танысына: «Жаратқан мені Құдай сонша артық, Мықты деп, жер жарылад дабысыма.