Салтанат Бақаева - Әгугәй құрбым

Жаз көңіл жарқылдаған бұл бір шағым, Жаныма дарытпаймын дүние шаңын. Әніммен қарсы аламын әрбір күнді, Жайғандай ерке нәзік жар құшағын.

бәрін де ұғып тұрдым. Жанарымнан от - ұшқын шашылғанмен, жанымда тұнып тұр мұң - сен мені ұмыт, құрбым.

Тойыңа гүл алып, Келдім мен қуанып, Қарсы алдың күлімдеп көктемдей. Жүзіңе нұр тұнып, Кетіпсің құлпырып Бір бақыт сәулесін төккендей.

Өкініш қып өткен менен кеткенге, Өтінемін, маған, құрбым, кектенбе. Алай - түлей қарлы дауыл соқпай ма? Аласапыран ең алғашқы көктемде.

Бәрі де ұнасымды: Неше тәулік түнерген күн ашылды, Алаңдарды кернеген сән - салтанат, Асылып Алатауға құлаш ұрды.

Қарлығаш көмей Құрбым - ау Қай күні, қандай Анадан, Бағына елдің тудың - ау?! Ізеттім, әрі келбеттім, Қасыңда жүріп көрмеппін.