Түйенің өркешінде жыр боталап...

Шығармашылық жоба.
Тақырыбы: Түйенің өркешінде жыр боталап...

Ешбір өнерді құрғақ тілек, құрғақ бұйрық туғызбайды... Қай өнерді алсақ та, әуелі өз елінің халық өнері болып, содан ілгері қарай басқан сатысында ғана жалпы адам баласының ортақ теңізіне барып құяды.... Әрбір жұрттың өнері, әуелі әр елдің тіршілік қалпындағы белгілі бір шарттарынан туады.
Сымбатты өнер болмаған елде мағыналы тіршілік жоқ. (М. Әуезов)

Мақсаты: қазақ халқының ұмытылып бара жатқан мәдени мұрасын жаңғырта отырып - ұлттық дәстүрімізді дамытуға өз үлесін қосу. Әр ұлт - тың өзіне тән қолөнерінің түрлерін үйреніп қана қоймай, оны сәндік қолданбалы өнерінде орнықты пайдалануды үйрену. Халқымыздың алтын қазынасын, қолөнерін бүгінгі ұрпаққа жеткізіп қана қоймай, оларды шығармашылыққа пайдалануды үйретіп келе жатқан суретшілер - мен қолөнер шеберлерінің бұйымдары туралы мәлімет жинап, олардың қолөнерге тән аса құнды тәжірибелері мен дәстүрлі бұйымдардың жасалу жолдарын үйрену, олардың тарихын зерттеу. “Өнерліге өріс кең” де - ген ата - бабаларымыздың нақыл сөзін өмірлік қағида тұту.

Гипотеза:
1. Қазақ халқына тән қолөнерінің тәлім - тәрбиелік мағынасын білу, үйрену.
2. Адамзат өміріндегі өнердің атқаратын ролін түсіну, халық қолөнерін жаңғырту.
3. Қолөнерімізге тән құндылықтарды тауып, бейнелеу өнерімен байланыстыру.
Кіріспе
Елбасы Н. Ә. Назарбаевтың “Қазақстан - 2030” стратегиясында алға міндет етіп қойған ішкі және сыртқы саясатының аса маңызды 30 бағытының бірі - мәдени мұра бағдарламасы аясындағы халықтық мәдени құндылық - тар мен дәстүрін дамыту. Аталған бағытты алдымызға мақсат етіп қойып, көнере бастаған қолөнерімізді бүгінгі күнде өз кәдемізге жарата отырып, қолданып қана қоймай, оны жаңғыртудың маңызы өте зор.

Жаңару, жаңғыру заманы өміріміздің бар саласында да өзінше бір қайта құру, қайта қарау, жаңаша ойлау, тың көзқарастармен, адамзат таңырқар идеялар алға тартып отыр. ХХ ғасырдың аяғымен ХХІ ғасырдың басы өзгерістер дәуірі өмірге, өнерге өзінің жаңа леп, жаңа тынысын әкелді. Соның ішінде қазақ елінің тарихын шынайы тұрғыда ұрпаққа таныта отырып, салт - дәстүріне, рухани мұрасына қасиетпен қару, оны қадір тұтып, қастерлеу ерекше маңызға ие болды. Солардың бірі - ата - бабамыздың ұмытылып бара жатқан қолөнері еді.
“Өнерден қуат алмаса тіршіліктің шырағы өшеді”- деп М. Әуезов айт - қандай, өсіп келе жатқан ұрпағымызды ата - бабамыздың қолөнерімен еркін сусындату, оны бойына сіңіріп өсіру алғы кезектегі қажеттіліктің бірі.

“Өнер көзі - халықта”,- дейді даналық. Ұрпақтан - ұрпаққа тарап келе жат - қан осы сөзде салғаннан санаға бірден сіңер сындарлы да салмақты шын - дық бар. Жас талант орындауындағы күйге әсерленсекте, хас шебер қолы - мен жасалынған қайталанбас қымбат затты көрсек те, көкейіміздегінің бәрін бір ауыз сөзге сыйғызып: “Өнер көзі – халықта ғой”,- деп отырамыз. Бұл сүйсіністі әлі талай айтамыз, өйткені өнер өскелең, мәдениетімізбен өнерімізде жақсы талап білдіріп жүрген жас өкілдер жыл санап өсіп келеді. Бұл да халық арасындағы таланттарға деген қамқорлықпен қастерлеушіліктің бір белгісі. Ата - бабамыздың бүгінгі ұрпаққа жеткізген қолөнерін бойына сіңіріп, қастерлеу көзі ашық, көкірегі ояу, ар - намысты ұл - қыздардың біріншіден ұрпақтық борышы болса, екіншіден оны жаңғырту міндеті деп білемін. Мен осы шығармашылық жұмысымды қолға алғанда, өз борышымды шама - шарқым жеткенше өтегім келді.
“Ел іші - өнер кеніші” деген аталы сөздің ақиқатын көзіммен көріп, халық шеберлерінің, суретшілердің жасаған таңғажайып бұйымдарын қолыма ұстап, көзіммен көргенде, іздегенімді тапқандай болдым.
Түнде менің түсіме жиі енеді
Сахараның шұбырған түйелері.
Түйенің өркешінде жыр боталап,
Түйенің боздағынан күй өледі.
М. Мақатаев.