Туған ауыл

Еркелесем, күлімдейтін, ұрысқаны білінбейтін. Маңдайымнан иіскеп менің, «Құлыншағым, күнім!»- дейтін

Құрыш болат білекпен шөл далаға гүл еккен, Қалаларды самсатып, жапандарды түлеткен

Өтіп жатыр күндерім қуанышсыз, қайғысыз, үнсіз менің: көппен бірге жүреді құр сүлдерім. Күзгі жауын секілді сүйекке өтер

Баланың еркелігін шытынап, көтермейміз. Үш жаста - ақ ел сенімін ақтаса екен дейміз.

Армысыңдар, туған жер, туғандарым, Кезіп жердің тау – тасын, нулы орманын Келіп тұрмын, безгем жоқ өздеріңнен – Мені алысқа сендерден қуды арманым.

Ей, жарық күн, нұрыңды шаш далама, шаш нұрыңды қарттарға, жас балаға, ызғар сіңген жеріме шуақ керек, мұқтаж оған ауыл да, астана да.