
Қай жерде отырса да қарлығашың
Өлеңдер
Фариза Оңғарсынова өлеңі
Қай жерде отырса да қарлығашың
Қай жерде отырса
да қарлығашың,
сен оның
жүрегінде, жанындасың.
Сәбидей сенің
әппақ көңіліңе
күдіктің күңгірт
бұлты шалынбасын.
Қай жерде отырса
да қарлығашың,
ұқ,
жаным, оның жатқа табынбасын.
Біл, жаным, оның
албырт жүрегінің
жалынып,
өзгелерге жағынбасын...
Өмірде, қарап тұрсам, бағың да сын,
тек жаның
жалынынан арылмасын!
Көзіңнен ой
оқыған сонау күні
арнаған өзін
саған қарлығашың.
Қай жерде отырса да қарлығашың
Қай жерде отырса
да қарлығашың,
сен оның
жүрегінде, жанындасың.
Сәбидей сенің
әппақ көңіліңе
күдіктің күңгірт
бұлты шалынбасын.
Қай жерде отырса
да қарлығашың,
ұқ,
жаным, оның жатқа табынбасын.
Біл, жаным, оның
албырт жүрегінің
жалынып,
өзгелерге жағынбасын...
Өмірде, қарап тұрсам, бағың да сын,
тек жаның
жалынынан арылмасын!
Көзіңнен ой
оқыған сонау күні
арнаған өзін
саған қарлығашың.

Алла тағала озалда Әбілет пен Тәбілет деген екі мақұлыққа жер бетінен үй салып беріп: «Осы жерде тіршілік етіңдер», – дейді.

Біреулер менің қолымды қысса, жаныма қейде күліп кеп, қызғанып қалма, жаным, сен: сен үшін ғана құрметтеп мені тұратын шығар жігіттер, қызбалық

Түркістан - Ата жұртым, дала - жаным. Даламды жұпыны деп қарамағын: Пасауи, дәдем Қорқыт, Арыстанбаб - киелі жатыр мұнда бабаларым - әрқайсы алтын

Мына Жердің күшін - ай! Әулие екен Ньютон дегендерің. Тартылыстар талқысын жеңем дедім, жердегінің бәрінен жырақ кетіп, отауына аспанның енем дедім.

Өзімді жүрегіңнің есі қылдың, бұл жайды, амалым не, кеш ұғындым. Өзіңді мен де оңаша қиялдадым, жаным деп жүрегімнен күй арнадым.

Құлан да болған бұл жерде, Бұлан да болған бұл жерде. Құлан мен бұлан қалмастай Лаң да болған бұл жерде.