Тарыққанда табынарым - өлеңім
Өлеңдер
Тұманбай Молдағалиев өлеңі
Тарыққанда табынарым - өлеңім,
Жабыққанда жалынарым - өлеңім.
Барлығы да өлеңімде сақтаулы -
Ақын болып нені айттым мен, не дедім.
Жүрегіме сүйенемін күй білген,
Жыры арқылы жұрт көңілін идірген.
Ең алдымен сүйдім адамдарды мен,
Анам көріп, әкем көріп сүйдім мен.
Сол өмірдің дегендерін құп алдым,
Әрқашанда көктем алдым, нұр алдым.
Жақсы көрдім қатар жүрген достарды,
Табысына, шабысына қуандым.
Көңілім деп ұқтым гүлді, көгалды,
Өрге бастар өмірімнің жол алды.
Мен жамандық істегем жоқ ешкімге,
Қолдан келген жақсылығымды ел алды.
Көктемдегі көк өзендей тасимын,
Жалғыз ауыз жаман сөзден жасимын.
Қатты сөзге барғаным жоқ ешкіммен,
Тәтті сөзге жебеушім деп бас идім.
Бірін - бірі сүйеп тұр ғой ормандар,
Өсиетсіз, қасиетсіз болмаңдар.
Ей, адамдар бір - біріңді қолдаңдар,
Ей, адамдар, бір - біріңді қорғаңдар.
Тарыққанда табынарым - өлеңім,
Жабыққанда жалынарым - өлеңім.
Барлығы да өлеңімде сақтаулы -
Ақын болып нені айттым мен, не дедім.
Жүрегіме сүйенемін күй білген,
Жыры арқылы жұрт көңілін идірген.
Ең алдымен сүйдім адамдарды мен,
Анам көріп, әкем көріп сүйдім мен.
Сол өмірдің дегендерін құп алдым,
Әрқашанда көктем алдым, нұр алдым.
Жақсы көрдім қатар жүрген достарды,
Табысына, шабысына қуандым.
Көңілім деп ұқтым гүлді, көгалды,
Өрге бастар өмірімнің жол алды.
Мен жамандық істегем жоқ ешкімге,
Қолдан келген жақсылығымды ел алды.
Көктемдегі көк өзендей тасимын,
Жалғыз ауыз жаман сөзден жасимын.
Қатты сөзге барғаным жоқ ешкіммен,
Тәтті сөзге жебеушім деп бас идім.
Бірін - бірі сүйеп тұр ғой ормандар,
Өсиетсіз, қасиетсіз болмаңдар.
Ей, адамдар бір - біріңді қолдаңдар,
Ей, адамдар, бір - біріңді қорғаңдар.
Сені сүйдім...
Сені сүйдім, Жансерігім,- деп келем, Өміріме көрік берген көктем ең. Қысқы ызғар жауратса да жаныңды, КӨҢІЛІҢДІ СУЫТПАШЫ тек менен.
Ішкі ой
Қолын алдым ақын аға Әбілда, Елу жасқа келген кезде алдыңда. Бір топ ақын дүркіретті өлеңдер, Қала алмады бала көңіл жадымда.
Ана
Құлайын деп бара жатам құлдырап, Көңілім жүдеп, көзім алды бұлдырап, Сол кезде бір ән естимін жақыннан, Аққан бұлақ секілденген сылдырап.
Бола бермес бәйгеде әркім алды
Бола бермес бәйгеде әркім алды, Жетем деген көп жерден көңілім қалды. Қақсам болдым барында қанатымды, Бақсам болды әлпештеп балаларды.
Өзіңе өкпелегенім - мұңданып төккен өлеңім
Өзіңе өкпелегенім - мұңданып төккен өлеңім; соншалық ашуланғаным - жаныммен ашынғандағы үн;
Әке аманаты
Аттанарда алыс жолға, Тапсырды әкем аманатын. Серт етіп мен де алдым қолға, Әкемнің берген «асыл затын»