Өзіңе өкпелегенім - мұңданып төккен өлеңім
Өлеңдер
Фариза Оңғарсынова өлеңі
Өзіңе өкпелегенім -
мұңданып төккен өлеңім;
соншалық ашуланғаным -
жаныммен ашынғандағы үн;
қалғандай құрғап тамағым -
тіс жарып тіл қатпағаным;
сіміріп сағыныш зарын,
өзің деп алып - ұшқаным;
шайғандай тұнық бір ағын,
өкпені ұмыттырарың -
бәрін де татып келемін.
... Осы екен бақыт дегенің!
Өзіңе өкпелегенім -
мұңданып төккен өлеңім;
соншалық ашуланғаным -
жаныммен ашынғандағы үн;
қалғандай құрғап тамағым -
тіс жарып тіл қатпағаным;
сіміріп сағыныш зарын,
өзің деп алып - ұшқаным;
шайғандай тұнық бір ағын,
өкпені ұмыттырарың -
бәрін де татып келемін.
... Осы екен бақыт дегенің!
Тарыққанда табынарым - өлеңім
Тарыққанда табынарым - өлеңім, Жабыққанда жалынарым - өлеңім. Барлығы да өлеңімде сақтаулы - Ақын болып нені айттым мен, не дедім.
Әжесінің әні
Айым менің қайда екен - достарымен тойда екен! Тойда болса, отырысын - қолына жүзік толтырсын!
Абыройы Күнмен жарысқан
Абыройы Күнмен жарысқан, көкірегінен әсем ән ұшқан, мейірін төккен адамға бақытты байтақ даламда
Анама
Кеудеңде мені тербеттің, жас шыбық енді көктеді. Мінеки мен де ер жеттім, еңбегің бекер кетпеді. Өмірде мынау ең жақын, аяулым сенсің, анашым!
Байқа, қалқам!
Байқа, қалқам! Қалай?!! Қалай?! Қалқам, маған не дедің?! Meн өзімді зерттей алмай келемін.