Наурыз!

Наурыз!

"Ұзын сары" түстеніп "Үт" кіреді,
"Үт" кірсе ел аралап Құт жүреді.
"Ғайып ерен қырық шілтен" Қыдыр шалса,
Қалауынша қабыл болар жұрт тілегі.

Ырысы мол, Ұлысы оң, шешімі нық,
Мейірімнің мерейі өсіріліп,
Кешіріліп кінә, өкпе Жер жадырар,
Ардай ақ бәйшешегін төсіне іліп.

Алау таң арай нұрын шашып қалып,
Қар жармасар шың құзға қашып барып.
Жылға, бұлақ шапқылап шаттанады,
Шалқиды өзен, көлдер тасып - лағып.

"Алтын күрек"- береке берешегі,
Ғарыштан ғажап жылы жел еседі.
Иығын теңестіре тең отырып,
Күн мен Түн келешекті кеңеседі.

Көкейде сәруәр сезім шамын жағып,
Жайнатар жанның жауһар бағын барып.
Кесір мен кесапатты көмескілеп,
Көрсетер Ұят, Иман, Арыңды анық.

Жоғалып қаскөй, қорқау, сараң тіптен,
Абызға айналады Адам біткен.
Алқалы жұрт айқара құшақ жайып,
Адамдық көріседі Адалдықпен.

Қызуындай тамырға тарар қанның,
Қызыл Нұрдан тасы еріп Самарханның,
Жылы ағыннан жан жүйесі еміреніп,
Жүрегіне гүл шығар тәмәм жанның.

Үкілеген Үмітті үлестіріп,
Қиқулап көктен құстың үні естіліп,
Наурыздың Науша көші келді міне,
Құт, Ынтымақ, Ырысты ілестіріп.

Жүзі нұр, жаны жібек, назы мақта,
Пенделер періште боп азыраққа,
Күпірлік шүкірлікке ауысқан сәт,
Жаратқан! осы күйден ажыратпа....

Жанатбек Тұрғынбаев