Кісі мен көлеңке
Өлеңдер
Ахмет Байтұрсынов
Кісі мен көлеңке
Айтайын бір тентектің әңгімесін,
Демендер:
«Сөз ғып жазған мұның несін?»
Есі ауыс көре салып, қуалады
Өзінің ұстаймын деп көлеңкесін.
Бұл қуса, көлеңкесі алыстады,
Жүгірсе, жүйріктігі қалыспады.
Қатты да, жай да қуды - ұстатпады,
Болғанша бар өнерін қарыштады.
Тентектің бір мезгілде кірді есі:
«Әуре боп қуып, маған қажет несі?»
Осылай ойлап, қайта жүріп еді,
Артынан қуды енді көлеңкесі.
* * *
Кейбіреу Қыдыр дарып, қараса бақ,
Бейне бір осы айтылған көлеңке нақ.
Қайрылмай, қарағанда, бақ-дәулетке,
Артынан қуалайды қайтарып ап.
Ахмет Байтұрсынұлының өлеңдері, өмірбаяны
Кісі мен көлеңке
Айтайын бір тентектің әңгімесін,
Демендер:
«Сөз ғып жазған мұның несін?»
Есі ауыс көре салып, қуалады
Өзінің ұстаймын деп көлеңкесін.
Бұл қуса, көлеңкесі алыстады,
Жүгірсе, жүйріктігі қалыспады.
Қатты да, жай да қуды - ұстатпады,
Болғанша бар өнерін қарыштады.
Тентектің бір мезгілде кірді есі:
«Әуре боп қуып, маған қажет несі?»
Осылай ойлап, қайта жүріп еді,
Артынан қуды енді көлеңкесі.
* * *
Кейбіреу Қыдыр дарып, қараса бақ,
Бейне бір осы айтылған көлеңке нақ.
Қайрылмай, қарағанда, бақ-дәулетке,
Артынан қуалайды қайтарып ап.
Ахмет Байтұрсынұлының өлеңдері, өмірбаяны
Ахмет Байтұрсынов кісі мен көлеңке өлеңдер мысалдар аудармалар Ахмет Байтұрсыновтың өлеңдері Ахмет Байтұрсынұлы Ахмет Байтұрсынұлының өлеңдері өлең Ахмет Байтұрсынұлы өлеңдері
Сағынбаймын ешкімді...
Таңда атып, талықсыған кеш кірді, Кешегі өткен естелік те ескірді. Бəріне де күз келген - ау қарашы, Ал, маған ше?
Кісі мен аю
Бір Адам айдалада елден жырақ, Жеке - тақ, жапан түзді қылды тұрақ. Жаяулық, жалаңаштық жақсы емес қой, Жалғыздық олардан да қиынырақ.
Қазақ салты
Қалтылдақ қайық мініп еспесі жоқ, Теңізде жүрміз қалқып кешпесі жоқ. Жел соқса, құйын қуса жылжи беру Болғандай табан тіреу еш нәрсе жоқ.
Тарту
Балалар, бұл жол басы даналыққа, Келіңдер, түсіп, байқап, қаралық та. Бұл жолмен бара жатқан өзіңдей көп, Соларды көре тұра қалалық па?!
Айна мен маймыл
Айнаның қарсы алдына Маймыл барып, Айнада өз суретін көре салып, Аюға жанындағы күліп айтты, Ақырын аяғымен түртіп қалып: «Бері қара! Бұ кім өзі
Арыстан, киік һәм түлкі
Бар еді бір зеңгір тау асқан биік, Әр түрлі мекен еткен аңдар сүйіп. Жол шеккен тамақ іздеп аш Арыстан Сол таудың арасынан қуды Киік.