Күн шығады да, батады
Өлеңдер
Мағжан Жұмабаев
(М. Горькийден)
Күн шығады да, батады,
Абақтым қара әрі тар.
Түнде, күндіз күзетшілер
Тереземді бақылар.
Бақылаңдар, мейілдерің,
Қаша алмаймын мен сорлы.
Жүрек ерікке ұмтылады,
Үзе алмаймын шынжырды.
Ай, шынжырлар, шынжырларым,
Сендер - темір сақшылар.
Үзе алмас та, сындыра алмас
Сендерді асқан батырлар.
Қарға, қарға, қара қарға,
Heгe төніп келесің?
Көзің сүзіп күтпе бекер,
Мен сенікі емеспін.
(М. Горькийден)
Күн шығады да, батады,
Абақтым қара әрі тар.
Түнде, күндіз күзетшілер
Тереземді бақылар.
Бақылаңдар, мейілдерің,
Қаша алмаймын мен сорлы.
Жүрек ерікке ұмтылады,
Үзе алмаймын шынжырды.
Ай, шынжырлар, шынжырларым,
Сендер - темір сақшылар.
Үзе алмас та, сындыра алмас
Сендерді асқан батырлар.
Қарға, қарға, қара қарға,
Heгe төніп келесің?
Көзің сүзіп күтпе бекер,
Мен сенікі емеспін.
Қарға - Спандияр Көбеев
Осылай масқара боп батыр қарға, Қарқылдап, байбаламдап жатыр қарға, Қойшылар қанат-құйрығын бірдей жұлып, Беріпті ойнаңдар деп балаларға.
Қарға мен түлкі
Ашылып түлкі жүрді жапандарда, Тамақ іздеп жол шекті сапарларға... Ешнәрсені көре алмай келе жатса, Көзіне түсті алыстан жалғыз қарға.
Қыран бүркіт не алмайды, салса баптап?
Қыран бүркіт не алмайды, салса баптап? Жұрт жүр ғой күйкентай мен қарға сақтап, Қыран шықса қияға, жібереді Олар да екі құсын екі жақтап.
Өледі кімдер, туады кімдер
Өледі кімдер, туады кімдер, Батады күндер, шығады күндер. Семеді гүлдер, өседі гүлдер, Келеді күндер, көшеді күндер.
Қарға адым жерде тұр еді менің бақытым...
Қарға адым жерде тұр еді менің бақытым Ұстай алмадым, Өткізіп қойып уақытын. Сансырап, шаршап жүргенде,
Жұртыма
Бірлік қып іс етуге шорқақ жұртым, Табылса оңай олжа, ортақ жұртым. Сияқты қара қарға шуылдаған Үрейсіз қоян жүрек қорқақ жұртым.