Қырқа бар
Өлеңдер
Мұқағали Мақатаев
Қырқа бар Алматының шығысында,
Жатыр сонда жақының, туысың да.
Бұл ғаламды місе етпес қайран жүрек,
Қайтіп жатыр аядай қуысында?!
Өмірді кереметтей жыр қылсақ та,
Кейімесек дауаң жоқ бұл бір шақта.
Біраз күн алдандырып, ауыстырар
Адамды бір құрсақтан бір құрсаққа.
Қырқа бар Алатаудың бауырында,
Сонда жатыр жолдасың, бауырың да.
Апыр - ай, келем бе деп тағы мұнда,
Жөнелер қаның тасып тамырыңда.
Еріксіз Алматының қырына бұл,
Келмесіңе болмайды жылына бір.
Келмесіңе қоймайды.
Кеткендердің бірі - әкең, бірі - шешең, бірі - бауыр.
Бәрі жатыр - сырласың, құрдасың да,
Құдай - ау, құрту ушін туғасың да,
Қуанар ем, осы бір қу қырқаға
Бір - ақ рет оралсам бір ғасырда.
Мұқағали Мақатевтың өлеңдері 1
Мұқағали Мақатевтың өлеңдері 2
Қырқа бар Алматының шығысында,
Жатыр сонда жақының, туысың да.
Бұл ғаламды місе етпес қайран жүрек,
Қайтіп жатыр аядай қуысында?!
Өмірді кереметтей жыр қылсақ та,
Кейімесек дауаң жоқ бұл бір шақта.
Біраз күн алдандырып, ауыстырар
Адамды бір құрсақтан бір құрсаққа.
Қырқа бар Алатаудың бауырында,
Сонда жатыр жолдасың, бауырың да.
Апыр - ай, келем бе деп тағы мұнда,
Жөнелер қаның тасып тамырыңда.
Еріксіз Алматының қырына бұл,
Келмесіңе болмайды жылына бір.
Келмесіңе қоймайды.
Кеткендердің бірі - әкең, бірі - шешең, бірі - бауыр.
Бәрі жатыр - сырласың, құрдасың да,
Құдай - ау, құрту ушін туғасың да,
Қуанар ем, осы бір қу қырқаға
Бір - ақ рет оралсам бір ғасырда.
Мұқағали Мақатевтың өлеңдері 1
Мұқағали Мақатевтың өлеңдері 2
Хат
Саған таныс адыр, қырқа, беттегі, Жыңғыл, жусан, тобылғылар көктеді. Рақатта іші - сырты ауылдың, Қуантсаңшы сен де, сәулем, кеп мені.
Тұнжыраған ояу бақ
Жапырақтар түсіп жатыр, Түсіп жатыр... Неліктен?! Айрылып бара жатыр ағаш біткен көріктен. Көргенсіз де, Жүгенсіз де, Күздің бұзық бораны,
Таудағы нөсер
Алыста, Сонау аспанда, Атыстар, сірә, басталды. Жай түсіп жатыр тастарға, Жайратып жатыр асқарды.
Тау өзені тентек қой, тасып жатыр
Тау өзені тентек қой, тасып жатыр, Ақ көбігін аспанға шашып жатыр. Арғы жаққа отарын өткізе алмай, Бала шопан айғайға басып жатыр.
Жүрек демін алғанда
Сандалғаны - ай санамның сан бөлініп, Тамырымда тулайды қан желігіп. Бара жатыр көлшіктер көлге айналып, Бара жатыр төбелер тау көрініп.
Арман қуып...
Айтпашы, айтпасаң да білем, білем, Білемін де күлемін, ренжімен. Әзірге көзім де ашық, көңілім де ашық, Жыланды ажыратам жылы өңдіден.