Күн артынан күн туар

Алматы ауасындай мінезің бар, Жауарсың бір кез жаңбыр, бір кезде қар. Балқытып аласың да ыстығыңмен, Артынан тоңдырасың төгіп ызғар.

Көшеде піл жетелеп біреу жүрді, Кім көріпті хайуанды мұндай түрлі. Көрсеткелі ап жүрген жануарды Тамашалап, артынан жұрт боп ерді.

Ысытқан, суытқан. Бойыңды бір көңіл. Дүниені ұмытқан Құмарың тозар, біл.

Осы қымыз қазаққа Мақтаның ба, асың ба? Қымызды басар артынан Ет даяр ма қасында?

Мен жасымнан көп көрдім Мұсылманды, кәпірді. Абралыдай көрмедім Намаз білмес пақырды.

Заман ақыр жастары, Қосылмас ешбір бастары. Біріне бірі қастыққа Қойнына тыққан тастары.