Қырдағы қыс
Өлеңдер
Фариза Оңғарсынова өлеңі
Қырдағы қыс
Түнімен долы дауыл құрыстаған
секілді арыстандай жыны ұстаған.
Жамылып ақ көрпесін енді ғана
маужырап байтақ дала тыныстаған.
Қалыпты қарауылда жыңғыл, құрақ,
Іліп ап ақ мамықтан бір - бір тұмақ.
Мәз болып жас баладай, айналаға
қарайды әр бұтадан күн жылтырап.
Қырдағы қыс
Түнімен долы дауыл құрыстаған
секілді арыстандай жыны ұстаған.
Жамылып ақ көрпесін енді ғана
маужырап байтақ дала тыныстаған.
Қалыпты қарауылда жыңғыл, құрақ,
Іліп ап ақ мамықтан бір - бір тұмақ.
Мәз болып жас баладай, айналаға
қарайды әр бұтадан күн жылтырап.
Долы дауыл өзінше күш қылады. Бек Ноғайбайұлы
Долы дауыл өзінше күш қылады, Ақ қайыңды мұңайтты құстың әні. Көкте Құдай қол бұлғап шақырды ма? Абыр – сабыр аспанға ұшты бәрі.
Келеді еріншек түн
Келеді еріншек түн. Жасыл құрақ. Үн де жоқ жағада түк. Көл мөлдіреп көзіндей келіншектің, жанарына аспанды паналатып,
Жанымда жүрші
Жанымда жүрші аласармайтын армандай асқар тауым боп, шілдедегі аппақ жауын боп. Сенімен жүрсем - мынау жалғанда мен көтермейтін ауыр жоқ, бет
Бір - ақ жайды, әйтеуір, білдім бүгін
Бір - ақ жайды, әйтеуір, білдім бүгін: маңайымды, тіпті анау жыңғыл гүлін сен арқылы ораймын жылылыққа, сен арқылы сіңіріп күннің нұрын.
Жаз
Таң бұзып тынышымды жіберді деп, жазғы түн кетерінде түнерді кеп. Жер - ару серпігенде түн көрпесін, маужырап қарап тұрды Күн елжіреп.
Қызғаныш
Мен қайтсем екен? Мынау денем өртеніп, барады ысып. Кетсем бе әлде сандалып арақ ішіп?.. Менен гөрі бақытты - ау әркімдердің