Лүпілдей соқты жас жүрек
Өлеңдер
Фариза Оңғарсынова өлеңі
Лүпілдей соқты жас жүрек,
еркелеп назбен қарадым.
"Поезда - ақ хатты жазшы?!" - деп,
елжірей қалды жанарың.
Сезімтал жүрек, жас жаным -
бәрі де сен деп талпынды.
Білдірер аяқ басқаның
абыржып тұрған қалпыңды.
Сөз таппай, үнсіз тұрмын кеп,
теңіздей жүрек толқыды.
Ышқынды гудок жүр - жүрлеп,
мұңая қарап ол тұрды.
Сөйткенше қолдар бұлғанды,
мөлдіреп көздер соңғы рет.
Айтылмай талай сыр қалды,
қимастық сезім толды кеп...
Лүпілдей соқты жас жүрек,
еркелеп назбен қарадым.
"Поезда - ақ хатты жазшы?!" - деп,
елжірей қалды жанарың.
Сезімтал жүрек, жас жаным -
бәрі де сен деп талпынды.
Білдірер аяқ басқаның
абыржып тұрған қалпыңды.
Сөз таппай, үнсіз тұрмын кеп,
теңіздей жүрек толқыды.
Ышқынды гудок жүр - жүрлеп,
мұңая қарап ол тұрды.
Сөйткенше қолдар бұлғанды,
мөлдіреп көздер соңғы рет.
Айтылмай талай сыр қалды,
қимастық сезім толды кеп...
Айнам қалды
Өтеді - ау қай кезде де арманда қыз, Бүгін біз сол дәстүрді жалғаудамыз. Болмаса дүниеде сұлу қыздар Кейінге айтылатын қалмайды аңыз.
Қателескен екенмін. Бір - ақ рет
Қателескен екенмін. Бір - ақ рет. Өкініштен өртен де жыла, жүрек. Әр қадамды мысықша аңдамаппын, айыптаңдар, қайтемін, кінәлі деп.
Қоштасарда
Қоштасу кезі келгенде жаутаңдап маған қарадың. "Жүрмейсің бірге сен неге?" Дегендей болды жанарың.
Жүрек — теңіз, қызықтың бәрі — асыл тас
Жүрек — теңіз, қызықтың бәрі — асыл тас, Сол қызықсыз өмірде жүрек қалмас. Жүректен қызу - қызба кете қалса, Өзге тәннен еш қызық іс табылмас.
Үнсіздік
Бәрі де үнсіз. Үнсіз аспан, үнсіз жер, Үнсіз орман, үнсіз таулар, үнсіз көл. Мен де үнсізбін, дәрменім жоқ күрсінер.