Мен сонда жылап қалғам
Өлеңдер
Фариза Оңғарсынова өлеңі
Мен сонда жылап қалғам,
Сен сезбедің. Кетті ұшып жыраққа арман.
Бұның бәрі неліктен? Білесің сен –
өзіңді ұнатқаннан.
Сосын - сосын жүргеннен ұмыта алмай,
Алып ұшып жеткенде жырақтардан.
Кездеріңді алдымда құлап - талған,
Өліп - өшіп өртенген кезеңдерің,
сосын... түк болмағандай безергенің.
Осыларға түсінбей мың ақтарғам,
Басым қатып шешілмес сұрақтардан.
Сезіміңнің соншалық жалғандығы
Сен үшін бір сәт екен арман құны!
... Мен сонда жылап қалғам,
Өзіңді жек көргеннен және де
Өзіңді жек көргеннен және де
... ұнатқаннан!
Мен сонда жылап қалғам,
Сен сезбедің. Кетті ұшып жыраққа арман.
Бұның бәрі неліктен? Білесің сен –
өзіңді ұнатқаннан.
Сосын - сосын жүргеннен ұмыта алмай,
Алып ұшып жеткенде жырақтардан.
Кездеріңді алдымда құлап - талған,
Өліп - өшіп өртенген кезеңдерің,
сосын... түк болмағандай безергенің.
Осыларға түсінбей мың ақтарғам,
Басым қатып шешілмес сұрақтардан.
Сезіміңнің соншалық жалғандығы
Сен үшін бір сәт екен арман құны!
... Мен сонда жылап қалғам,
Өзіңді жек көргеннен және де
Өзіңді жек көргеннен және де
... ұнатқаннан!
Жалғыздық дей ме...
Жалғыздық дей ме... Қорқа ма кімдер? Үрки ме? Мен болсам тіпті үйреніп қалғам бұл күйге. Әйтсе де, құрғыр, бұл жалғыздықтың ешқашан, Төнбесе деймін
Көгалды алаң
Көгалды алаң. Сүт сәуле қырды басқан, біз отырмыз жанардан арман ұшып. Еленбейтін бұрынғы жұлдыз, аспан - бәріне таңданысып.
Көңілің ауасындай тымық қырдың, бәрін де ұғып
бәрін де ұғып тұрдым. Жанарымнан от - ұшқын шашылғанмен, жанымда тұнып тұр мұң - сен мені ұмыт, құрбым.
Өзіңді жерлеп келіп, жапа - жалғыз отырмын
Өзіңді жерлеп келіп, жапа - жалғыз отырмын. Меңіреумін. Айналамда қыстыққан еңіреулі үн...
Сен келмегенде
Сен келмегенде жанталасам сезімнің тасқыны ұрып, жанарға жас тығылып, қоятұғын өзімді жер таба алмай, жалғыздықтан жиналған шер таралмай, отырамын
Мен қорқамын
Мен қорқамын: екеуімізге арманның да, таңдардың да ортағын; қуаныштың, жұбаныштың ортағын; жолдардың да, ор - жардың да ортағын;