Құстар қайтып барады
Өлеңдер
Тұманбай Молдағалиев өлеңі
Жаз өмірін, мәз өмірін қысқартып,
Бара жатыр, бара жатыр құс қайтып.
Зымырайды менің бала кезімдей,
Бір жалт етіп өте шыққан сезімдей.
Құстар, құстар сызылтып ән салады,
Сол әнімен тербетеді даланы.
Ал, адамдар күліп бастап өмірін,
Кетерінде жылай да алмай қалады.
Біздің жаққа бауыр басып кеткен бе,
Тамаша әнмен келіп еді көктемде.
Өскен жерге сыймай кетіп барады,
Өскен жерін қимай кетіп барады.
Жаз өмірін, мәз өмірін қысқартып,
Бара жатыр, бара жатыр құс қайтып.
Зымырайды менің бала кезімдей,
Бір жалт етіп өте шыққан сезімдей.
Құстар, құстар сызылтып ән салады,
Сол әнімен тербетеді даланы.
Ал, адамдар күліп бастап өмірін,
Кетерінде жылай да алмай қалады.
Біздің жаққа бауыр басып кеткен бе,
Тамаша әнмен келіп еді көктемде.
Өскен жерге сыймай кетіп барады,
Өскен жерін қимай кетіп барады.
Елегізу. Тұманбай Молдағалиев
Ұйқым қайда, құдай - ау, ұйқым қайда, Сыртта біреу жылай ма, сылқылдай ма, Көк теректер неліктен шулай қалды, Берілемін неліктен бір түрлі ойға.
Күз
Сап - сары күз соныменен келді ме, Ағаштардан жапырақтар төгілді. Несібесін жинап жатыр ел міне, Ауыл маңы бұрынғыдан көңілді.
Қыста құстар қадірлі
Қыста құстар қадірлі Жер ақ қарға оранды Күн аязды, оранды, Жылы жаққа кеткен құс
Сынық қанат шағалам
Теңіздің тіліп айдынын, Кемелер кетіп барады, Желкенді менің қайығым, Жалт беріп бірде қалады.
Жалаң аяқ қыз
Төпеп тұрған нөсерге қарамай - ақ, Бір қыз кетіп барады жалаң аяқ. Жалтыраған әдемі топылиын, Кім біледі, жауыннан барады аяп.