03.09.2018 1 920 0 Дауыл

Дауыл. Қасым Аманжоловтың өлеңі

Өлеңдер

Қасым Аманжоловтың өлеңі
ДАУЫЛ
Ышқына соққан дауылға
Құмартушы ем жасымда
Нөсерлеп құйған жауында
Қызығушы ем жасынға.
Жүгіруші ем жарысып.
Сарыарқаның желімен,
Ойнаушы еді алысып,
Соққан дауыл менімен...
«Дауыл! Дауыл!» дегенге,
Шықтық үйден дүркіреп.
Аспан тұрды төбемде,
Аласұрып, күркіреп.
Дүние сол кез дүрілдеп,
Келе жатты бір дауыл.
Түндіктері желпілдеп,
Күтіп тұрды жарлы ауыл.
Шыр айналды шаңырақ,
Сықырлады сырғауыл.
Бұрқырады бар аймақ,
Соқты ышқына көк дауыл.
Көшті дауыл керуені,
Ілестім де мен кеттім,
Көк дауылдай кеуделі
Жігіт болдым, ержеттім.
Мен дауылдың ұлымын,
Тұра алмаймын дауылсыз.
Қарсы алуға дайынмын,
Соқса да дауыл дамылсыз.
Қасым Аманжоловтың өлеңдерін қарау

Оқи отырыңыз

Су жағасында. Қасым Аманжолов өлеңі

Сарғая күтіп көктемді Сап - сары боп су ақты... Шынтаққа алып сексенді, Жағада жалғыз шал жатты.

Долы дауыл өзінше күш қылады. Бек Ноғайбайұлы

Долы дауыл өзінше күш қылады, Ақ қайыңды мұңайтты құстың әні. Көкте Құдай қол бұлғап шақырды ма? Абыр – сабыр аспанға ұшты бәрі.

Дауыл

Ышқына соққан дауылға Құмартушы ем жасымда. Нөсерлеп құйған жауында Қызығушы ем жасынға.

Қырдағы қыс

Түнімен долы дауыл құрыстаған секілді арыстандай жыны ұстаған. Жамылып ақ көрпесін енді ғана маужырап байтақ дала тыныстаған.

Қабағы таудың қатулы

Қабағы таудың қатулы, Қар жауа ма, қайтеді?! Бұлақтар мұңға батулы, Мұз тұра ма, қайтеді?!

Революция жаңғырығы

Екі дүние ерегісіп жатқанда Сұңқар құлап жартасқа, Дауыл тұрған шақтарда, Күшігендер ақпанда,