Сәкен Сейфуллин - Көкшетау дастаны
Өлеңдер
Сәкен Сейфуллин - Көкшетау дастаны
Арқаның кербез сұлу Көкшетауы,
Дамылсыз сұлу бетін жуған жауын.
Жан - жақтан ертелі кеш бұлттар келіп,
Жүреді біліп кетіп есен - сауын.
Сексен көл Көкшетаудың саясында,
Әрқайсы алтын кесе аясында,
Ауасы дертке дауа, жұпар исі,
Көкірек қанша жұтса, тоясың ба?
Ырғалған көкке бойлап қарағайды,
Қасыңда көк желекті әппақ қайың,
Жібектей желмен шарпып төңіректі,
Балқытып мас қылады иіс майы.
Қарағай биік шыңды қиялаған,
Еш адам оны барып қия алмаған,
Шаңқылдап тау жаңғырып, шыңға қонып,
Жалғыз - ақ көк қаршыға ұялаған.
Басына атсаң - дағы оғың жетпес.
Көкпенкөк шың басынан мұнар кетпес,
Бір жұтсаң Көкшетаудың жұпарынан
Өлгенше көкірегіңнен құмар кетпес.
Сары алтын Көкшетаудың ерте - кеші,
Тау мен күн сүйіскендей еркелесіп,
Суретті шежіресі өткен күннің,
Сілекейі ағызады ертегісі.
Талай сыр ертегіні ел айтады,
Ызыңдап таудан соққан жел айтады.
Сырласып сыбырласқан жапырақтар
Күндіз-түн күңіренген көл айтады.
Толғанып төмен қарап шал айтады,
Тамсанып - таңырқанып бала айтады.
Тау - тасты тұнжыраған куә қылып,
От басы қатын-қалаш – бәрі айтады.
Ертегі болмаса да хатта қалған,
Аузында шежіренің қартта қалған.
Қарттардың баян қылған әңгімесін
Есіткен кейінгілер жаттап алған.
Арқаның кербез сұлу Көкшетауы,
Дамылсыз сұлу бетін жуған жауын.
Жан - жақтан ертелі кеш бұлттар келіп,
Жүреді біліп кетіп есен - сауын.
Сексен көл Көкшетаудың саясында,
Әрқайсы алтын кесе аясында,
Ауасы дертке дауа, жұпар исі,
Көкірек қанша жұтса, тоясың ба?
Ырғалған көкке бойлап қарағайды,
Қасыңда көк желекті әппақ қайың,
Жібектей желмен шарпып төңіректі,
Балқытып мас қылады иіс майы.
Қарағай биік шыңды қиялаған,
Еш адам оны барып қия алмаған,
Шаңқылдап тау жаңғырып, шыңға қонып,
Жалғыз - ақ көк қаршыға ұялаған.
Басына атсаң - дағы оғың жетпес.
Көкпенкөк шың басынан мұнар кетпес,
Бір жұтсаң Көкшетаудың жұпарынан
Өлгенше көкірегіңнен құмар кетпес.
Сары алтын Көкшетаудың ерте - кеші,
Тау мен күн сүйіскендей еркелесіп,
Суретті шежіресі өткен күннің,
Сілекейі ағызады ертегісі.
Талай сыр ертегіні ел айтады,
Ызыңдап таудан соққан жел айтады.
Сырласып сыбырласқан жапырақтар
Күндіз-түн күңіренген көл айтады.
Толғанып төмен қарап шал айтады,
Тамсанып - таңырқанып бала айтады.
Тау - тасты тұнжыраған куә қылып,
От басы қатын-қалаш – бәрі айтады.
Ертегі болмаса да хатта қалған,
Аузында шежіренің қартта қалған.
Қарттардың баян қылған әңгімесін
Есіткен кейінгілер жаттап алған.
Сәкен Сейфуллин Көкшетау поэмасы Көкшетау дастаны Арқаның кербез сұлу Көкшетауы Сәкен Сейфуллин өлеңдері
Сәкен Сейфуллин - Жазғытұры
Кеш. Ымырт. Таудың іші... жазғытұры, Құлпырды шыққа оранып ойы, қыры. Тәніне құлпырған ақ перде жапқан Сұлудай тау менен тас жердің түрі.
Сұлу терек - Сәкен Сейфуллин
Кербезісің маңызданған, сұлу терек! Орандың желбіреген жасыл желек. Тұрасың ырғатылып такаббарсың, Басқа ағаш көрінбейді саған серік.
Бурабай - Сәкен Сейфуллин
Мөп - мөлдір Бурабайдың суы күміс, Көргенде шаршаған жан алар тыныс. Мінбелеп қоршалаған шымылдықтай, Қарағай, қайың менен қалың жыныс.
Көкшетау - Сәкен Сейфуллин
Арқаның кербез сұлу Көкшетауы. Дамылсыз сұлу бетін жуған жауын. Жан - жақтан ертелі - кеш бұлттар келіп, Жүреді біліп кетіп есен - сауын.
Көкшетау. Қасым Аманжолов өлеңі
Жаннаты жер мен көктің сұлу Көкше, Ризамын бар ғұмырым Көкшеде өтсе. Табиғат, таңғаламын тамашаңа, Қандай күш жаратты екен сені ерекше.