Некемді мекер мұңмен қидырамын, Өлеңнен кәттай шарап құйдырамын....

Жүрегіңнен қандай жарық бөлінді, Басыбайлы құл болардай сезімге?...

Кеудем неге сөйлеп тұр төгіліп күй? Үздіктірген бұл неткен еңілік күй? Еркелеймін. Күлемін. Ынтығамын. Сүйер болсаң, дәл мендей егіліп сүй!...

Иығыңа сүйеп едім басымды, Бүлік сезім бұрқ етті де басылды... Тулаптай - ақ қояйықшы жүректі, Шулатпай - ақ қояйықшы ғасырды!...

Сөйлесем сілкінер бір дәуір, О, несі ішінен тынғаны? Күтудің салмағы зілмауыр Еңсемді көтертпей тұрғаны....

Астанаға ақпан келді, Әлеміме сен келдің....

Үнсіз отырмашы! Сұп - суық болып тұр күн неге? Деші Үнсіз отырмашы, бірдеңе деші......

Мен азаптың аузындағы шылыммын! Сораптайды құшырланып ол мені. Мен – шығынмын! Шырын мұңға сатылғам, Көк түтін боп тұншықтырам бөлмені....

Мен – өртпін. Күресе алмайсың. Өртеуден жіп есе алмайсың. Мендегі тегеурін - алапат, Сен оған ілесе алмайсың....

Бәлкім, менің болмысым бөлек шығар?! Ал, сен қалай ойлайсың, зерек шынар?!...