Мөп - мөлдір Бурабайдың суы күміс, Көргенде шаршаған жан алар тыныс. Мінбелеп қоршалаған шымылдықтай, Қарағай, қайың менен қалың жыныс....

Болыпты баяғыда Жеке батыр.... Тау бағып жатады екен тігіп шатыр. Бір күні қарауылда қалғып кетіп, Сол батыр бүгінгеше ұйықтап жатыр....

Арқаның кербез сұлу Көкшетауы, Дамылсыз сұлу бетін жуған жауын. Жан - жақтан ертелі кеш бұлттар келіп, Жүреді біліп кетіп есен - сауын....

Тағы бір ақбас бура, - емес атан, Жүріпті Көкшетауды қылып Отан. Мұны да "көзі көрген" қартайтады, Тыңдаған әлеуметке алқа - қотан....