Жүр, досым, аяңдайық баққа қарай, Күн көзін тұман тағы қаптағаны - ай! Аяз Атаң тәттісін үлестіріп, Ащысын екеумізге сақтағаны - ай!...

Неңді сенің аңсаймын, бала шағым? Бұлдыраған айналаң ала сағым. Ала сағым ішінде - болашағың, Болашағың болашақ алашағың....

Күн қайда асығады?! Нендей күш күннің нұрын жасырады?! Қызарып соңғы сәуле шашырады. Күн түйе алмай барады шашын әлі....

Қор болған жылдарым - ай, күндерім - ай! Асауға ауыздықсыз мінгенім - ай! Мына қасқа бәрін де біле тұрып, Мына қасқа бірін де білмеуін - ай!...

Мен жырламаймын, Сырласамын. Сыры бар замандаспен мұңдасамын. Асыққан уақытпен, Адымымды, Абайлап, анда - санда бір басамын....

Мен - дағы өлең жазбаймын ермек үшін, Ермек үшін, немесе өлмеу үшін. Жазсам, жазам жырды мен, жасырмаймын, Жаралы жүректерді емдеу үшін....

Өмірдің қысы, жазы, көктемдері, Қысылтаяң шақтары, өткелдері, Адамның аққан қаны, төккен тері, Мұратқа жетпегені, жеткендері – Жанымды жеп жүр менің көптен бері....

- Құс боп ұшып жоғалсам, не етер едің? - Сені іздеумен мәңгілік өтер едім. - Отқа түсіп өртенсем, не етер едің? - Күл боп бірге соңыңнан кетер едім....

Бәріңе! Бәріңе! Бәріңе! Жасыңа да кәріңе! Кімге қан керек? Ішуге емес, дәріге... Мен - донормын....

Біржола өлген ескі өмір тұмауратқан, Біржола өшкен ескі жұрт қылау жапқан. «Әулие тас» атанған жерге келіп, Басын жаңа қазақтар құрап жатқан......