Секілді өмір қысқа, жарты тұтам, Надандар деп ойлап жүр өмірді ұтам. Аз өмірді ақындық жолға бердім, Лепес қып түкірген соң молда Мұқан....

Өмірде неше түрлі уды іштім, Неше түрлі азапқа, жаным, түстің. Ағайынның ішінен ала шықса, Жау ішінде бар ма екен сонан күштің....

Бай едің өз алдыңа шаруа баққан, Шалықтап, шалқып сөйлеп, шалқақ қаққан Ойладың, осы малдың арқасында Мен-дағы атансам деп бір жез таққан....

Тұңғиық, түпсіз ашулы, Асау теңіз толқыған. Бойымды топырақ басулы — Жүре алмаймын, жол тұман!...

Басында жаназаның қызғыш көрдім, Сырты — қой, іші — қасқыр бұзғыш көрдім. Жұрт көзінше сүзіліп, түсін бұзып, Тәсбиқ деп кез жарым тас тізгіш көрдім....

Шығамын тірі болсам адам болып, Жүрмеймін бұл жиһанда жаман болып. Жатқаным көрде тыныш жақсы емес пе, Жүргенше өмір сүріп, надан болып....

Орнымыз медресе оқып жатқан, Талайлар оқу оқып өнер тапқан. «Аз - көп» деп, бергеніңді молда сөз ғып, Әуелден ресім жоқ ғылым сатқан....

Сусыз, шетсіз шөлдерден Тұманды, түпсіз көлдерден, Адамдық көші өткенше! Қасқыр мен қой дос болып, Достықсыз өмір бос болып,...

Мешіт көзге көркем, өзі биік Тұрады жұмасына жұрт жиылып. Ғибраттанып борышымды өтейін деп, Мен бардым шаттықпенен көңілім сүйіп....

Кірді ғой түстен кейін тентек ақылы, Сертімнің бұл өмірлік ең ақыры: «Адам — құл өзін жеңіп ұстамаған» Деген бір Сократтың бар нақылы....