Сонымен құладың ба, тас қамалым, Қалмады күйініштен басқа амалым. Зиратың аяқ асты болмасын деп, Бұзылған қорғанымнан тас қаладым....

Бұл дүние не боп кетті? He боп кетті? Ой! Балам!.. Қызығым - ау, бұзығым - ау, Отқа түсіп, ойнаған....

Аттанарда алыс жолға, Тапсырды әкем аманатын. Серт етіп мен де алдым қолға, Әкемнің берген «асыл затын»...

Әке, сенің жасыңнан асып барам. Кезі - кезі келгенде тасып та алам, Кезі - кезі келгенде жасып қалам, Мына өмірге, бәрібір, ғашық балаң....

Әйелдер - ай! Әйелдер! Қандайсың?! Әдемі боп кетіпсің ғой әрқайсың. Біреу жеріп тұрса - дағы қалмайсың, Біреу сүйіп тұрса - дағы бармайсың....

Тұрғанда ұйқы - тұйқы ақ самайым, Мен қалай, Әбе, сені жат санайын. Абыржып асаңды ұстап отырғаның, Ашулы Грозный патшадайын....

Босанған Ана. Көктемде дала бусанып, Біріне - бірі болар ма ұқсас мұншалық. Толғатып дала, Есен - сау Ана ұл тауып, Бара жатады көктемнің көкшіл бұлты ауып,...

Сен де кеттің, Мен де кеттім, Ол да кетті ауылдан. Осынымыз ұят болды - ау, ұят болды - ау, қауымнан!...

Біздің үй болатұғын осы арада, Жататын бұлақ ағып босағада. Орны да өшейін деп қалыпты ғой, Өтіпті көп уақыт... Тоса ма алда....

Жүре - жүре мен өмірге қанықтым, Өмір сырын жаңа біліп, жаңа ұқтым. Қызбалақтық күндерімді ұзатын, Енді, міне, әке боп та қалыппын....