Тұйық

Бір күні кедей жоқ қарап, қыр басына шығады. Түс әлеті болғанда атын байлап, түстенуге отырады. Дәл сол кезде оның қасына ауылдың байы жетіп келеді.

Орман Орман міні, Мұның да үні Кейде жұмсақ, кейде шу.

Жаз шығып, жаманшылық жоғалғанда, Тал гүлдеп, шалғын өсіп, оңалғанда. Көлбеңдеп көкорайда күрілдетіп, Орақшы пішен шауып шөп алғанда.

Көрсетпейді ғашықтарды күлгін бақ, Күлгін бақта құшақтағы Гүл қымбат... Жеткен талай сері түннің түбіне Жымыңдайды қыз - жұлдыздар қылмыңдап.

Асқа, тойға баратұғын, Жаны асығып, жас жігіт. Қолға кетті жауға бір күн, Тірі адамның ісі – үміт.

Бәрі де үнсіз. Үнсіз аспан, үнсіз жер, Үнсіз орман, үнсіз таулар, үнсіз көл. Мен де үнсізбін, дәрменім жоқ күрсінер.