Қасаңсып кеткен кезімде
Өлеңдер
Фариза Оңғарсынова өлеңі
Қасаңсып кеткен кезімде
қайрақ тастардай қашалған,
кездесіп, сендік сезімге,
көзіме балқып жас алғам!
Жас алғам - жаным жасарған,
көктемгі жердей қан жібіп.
Көрініп тұрды тасаңнан
сәулесі шалқар нәрлі үміт.
Қаңтарып тарпаң ғұмырды,
шаршадым ба әлде безуден,
өзімнің осалдығымды
қайта бір сонда сезінгем.
Жүйкемді тарап, жіктедім,
көңілімнен, сірә, шықпай ел
Өзінің әлсіздіктерін
сезінуімен мықты әйел
Өмірі жұмбақ, сөзі үлгі
айналғам мылқау мүсінге,
табындым саған
өзімді
сезіндіргенің үшін де!
Қашықтап кеткен Күн нұрын
қайтадан құйып жанарға...
Байқасам, Жердің тірлігін
қайталайды екен адам да!
Қасаңсып кеткен кезімде
қайрақ тастардай қашалған,
кездесіп, сендік сезімге,
көзіме балқып жас алғам!
Жас алғам - жаным жасарған,
көктемгі жердей қан жібіп.
Көрініп тұрды тасаңнан
сәулесі шалқар нәрлі үміт.
Қаңтарып тарпаң ғұмырды,
шаршадым ба әлде безуден,
өзімнің осалдығымды
қайта бір сонда сезінгем.
Жүйкемді тарап, жіктедім,
көңілімнен, сірә, шықпай ел
Өзінің әлсіздіктерін
сезінуімен мықты әйел
Өмірі жұмбақ, сөзі үлгі
айналғам мылқау мүсінге,
табындым саған
өзімді
сезіндіргенің үшін де!
Қашықтап кеткен Күн нұрын
қайтадан құйып жанарға...
Байқасам, Жердің тірлігін
қайталайды екен адам да!
Ғашығым
Көп жұмбақтар жатыр мөлдір көзіңде, Мас болдым ғой саған деген сезімге. Сені ойлайтын болдым жаным тынбастан, Оңашада жалғыз қалған кезімде.
Шаттану
Сай - саладан шаттық пен күлкі ағылып, сыңғыр қағып бұлақтар, қырқа жібіп, "Қыстың сызы қалмаған жазғытұрым" келді міне бізге де гүл тағынып.
Күйзелу
Көңіл - күйде тыншу жоқ: әлденені аңсай ма, жабыға ма, өрт кешкендей тынысым тарыла ма, әлде дауыл тілеген теңіз сынды бір бұрқаныс сәттерді сағына
Қызғаныш
Мен қайтсем екен? Мынау денем өртеніп, барады ысып. Кетсем бе әлде сандалып арақ ішіп?.. Менен гөрі бақытты - ау әркімдердің
Көзің нұрсыз дейсің сен
... Содан бері шыныммен жыламадым, Сүріндім ғой, қойшы оны, құламадым. Көзің нұрсыз дейсің сен өлде әзілің, Әлде бір шыныңмен - ақ сынағаның
Бабаларым, рақмет сендерге
Бабаларым, Рақмет сендерге Балаларым болмасын деп көр - кеуде, Қобызыңмен қосып ән мен тіл бердің, Өмірге мен мылқау болып енгенде.