Ақжайық
Өлеңдер
Фариза Оңғарсынова өлеңі
Ақжайық
Қыстағы
байсалдылық былай қалып,
Жайықтың суы
жатыр ылайланып.
Бұлқынған сағынышпен жүректердей,
соғады жарға
толқын шыр айналып.
Толқынын
Ақжайықтың тамашалап,
қиялдар
жетелейді қарасам - ақ.
Кейде үнсіз,
кейде долы - ерке мінез,
өзіңе осы кейпің
жарасады - ақ!
Жайығым - ата
қоныс, игі мекен,
ақ бурыл
толқындарың жүйрік екен.
Құшасың құмарлана жағалауды,
өзіңді о да бір
кез сүйді ме екен...
Кей сәтте
байсалдысың, ақылдысың,
кей сәтте
сескендірер батыл күшің.
Қаншама ұмтылсаң да кең далаға,
аса алмай
жаға - жардан жатырмысың?!
Ақжайық
Қыстағы
байсалдылық былай қалып,
Жайықтың суы
жатыр ылайланып.
Бұлқынған сағынышпен жүректердей,
соғады жарға
толқын шыр айналып.
Толқынын
Ақжайықтың тамашалап,
қиялдар
жетелейді қарасам - ақ.
Кейде үнсіз,
кейде долы - ерке мінез,
өзіңе осы кейпің
жарасады - ақ!
Жайығым - ата
қоныс, игі мекен,
ақ бурыл
толқындарың жүйрік екен.
Құшасың құмарлана жағалауды,
өзіңді о да бір
кез сүйді ме екен...
Кей сәтте
байсалдысың, ақылдысың,
кей сәтте
сескендірер батыл күшің.
Қаншама ұмтылсаң да кең далаға,
аса алмай
жаға - жардан жатырмысың?!
Ақжайық арнаға түс арындама
Ақ жайық, арнаға түс арындама Ару Жайық, ерке өзен, сыбырлағын, Бұл көктемде сен неге арындадың? Құм мен тастан өрілген жарқабаққа Ғажап болды - ау
Дей алмаймын "жиынның жұлдызымын"
Дей алмаймын "жиынның жұлдызымын", Қуып жүрген бір жанмын жыр қызығын. Сезім нәзік, ой жүйрік, кейде кекшіл, кейде жарқын қазақтың бір қызымын.
Өтіп жатыр күндерім
Өтіп жатыр күндерім қуанышсыз, қайғысыз, үнсіз менің: көппен бірге жүреді құр сүлдерім. Күзгі жауын секілді сүйекке өтер
Туған ауыл
Мен туған ауыл – Ай мекен, Еске алмай жүрер күнім кем. Баяғы достар қайда екен, Бірге ойнап, бірге жүгірген?
Ауру жүрек ақырын соғады жай
Ауру жүрек ақырын соғады жай, Шаршап қалған кеудемде тулай алмай. Кейде ыстық қан басып кетеді оны, Дөңбекшіген түндерде тыншыға алмай.
Сен
Сен көрікті едің... Көріктісің! Баяғы бойыңдағы желік - күшің. He істеймін десең - дағы еріктісің, Себебі көріктісің, көріктісің!