Қырланады, сұрланады
Өлеңдер
Тұманбай Молдағалиев өлеңі
Қырланады, сұрланады,
Өңің кейде бұзып дала.
Келіп қарттық бір хабары,
Соқпай көңілің қызыққа да,
Жүретін бір күндерің бар
Атқа мінбей, жаяу қалып.
Көңіл кетіп гүлге құмар,
Отырасың ой ойланып....
Менің де көп, кінәм аз ба,
Бәрі де ептеп оянады.
Көңіліңдегі күлкі, наз да
Көз жасына боялады.
Қызықты кеш, құмар әні
Бара жатыр бәрі сиреп.
Сәбилерің шығарады
Шыңарудан сені сүйреп.
Қырланады, сұрланады,
Өңің кейде бұзып дала.
Келіп қарттық бір хабары,
Соқпай көңілің қызыққа да,
Жүретін бір күндерің бар
Атқа мінбей, жаяу қалып.
Көңіл кетіп гүлге құмар,
Отырасың ой ойланып....
Менің де көп, кінәм аз ба,
Бәрі де ептеп оянады.
Көңіліңдегі күлкі, наз да
Көз жасына боялады.
Қызықты кеш, құмар әні
Бара жатыр бәрі сиреп.
Сәбилерің шығарады
Шыңарудан сені сүйреп.
Өмір, қымбаттым менің өлеңі Тұманбай Молдағалиев
Ақшашты атадан қорқам, Өзім сондай болам - ау деп. Мүрделі жотадан қорқам, Мен де сонда қалам - ау деп,
Жалғыз қайың. Тұманбай Молдағалиев
Жалғыз қайың, сені көрсем, жабығам, Қайдағы бір өткенімді сағынам. Жалғыз тамшы жас жанардан төгілген, Жалғыз жапырақ ерте үзілген бағынан.
Көктем
Күн жылына бастады, көктем келді, Ұнатамын бетімен өпкен желді. Шартылдайды найзағай көк аспанда, Салып жатыр қып - қызыл отпен белгі.
Алғашқы қар
Дала бүгін ақ ала, дала бүгін шағала, Қонып жатыр шағала, менің келіп жағама. Аспан мен жер арасы алым - беріс қозғалыс, Қарауытар маңайың қадағанмен
Құстар қайтып барады
Жаз өмірін, мәз өмірін қысқартып, Бара жатыр, бара жатыр құс қайтып. Зымырайды менің бала кезімдей, Бір жалт етіп өте шыққан сезімдей.
Құр қалыппын
Сұлу қыз анадайдан сылаңдайды, Теңімен ойнап - күліп, бұраңдайды. Адамзат бәрі ғашық, бәрі құмар, Аһ ұрып, оны көрмей тұра алмайды