Пәктік - Ғалым Мұтанов
Өлеңдер
ПӘКТІК - Ғалым Мұтанов
Нәзіктігін,
Жайнаған қыр гүлінің.
Әппақтығың,
Қарының тау шыңының,
Мөлдірлігін,
Бұлақтан аққан судың.
Кербездігің,
Айдында жүзген аққудың,
Даралығын,
Нұрланып, атқан күннің.
Тазалығын,
Таң да соққан самалдың.
Тартымдылығын,
Жаңа туған айдың.
Жинақтасақ,
Солардың барлығын,
Құрастырар,
Жас сұлудың пәктігін!
Нәзіктігін,
Жайнаған қыр гүлінің.
Әппақтығың,
Қарының тау шыңының,
Мөлдірлігін,
Бұлақтан аққан судың.
Кербездігің,
Айдында жүзген аққудың,
Даралығын,
Нұрланып, атқан күннің.
Тазалығын,
Таң да соққан самалдың.
Тартымдылығын,
Жаңа туған айдың.
Жинақтасақ,
Солардың барлығын,
Құрастырар,
Жас сұлудың пәктігін!
Қыз жолы - Ғалым Мұтанов
Жасыра алмайтын сезім барын, Білдіреді, әлсін-әлсін қарағаның. Сезімінен сенің, айналдым мен, Сезімге сондай, лайықсың сен.
Жастық шақ - Ғалым Мұтанов
Бәрі де таза, бәрі де ақ. Оралмайтын ол бір бақ. Үмітімен сәні көп, Тойыменен әні көп. Артта қалды қол бұлғап, Қызуы мол жастық шақ!
Соңғы кезде ой басады, мұң қалың
Соңғы кезде ой басады, мұң қалың, Толғанады терең бойлап бұл Ғалым. Көшкен бұлттай жылдар жөңкіп аулаққа, Жастығымның ала кетті - ау гүл бағын.
Теріс тірлік
Тауысып барлық амалды, Күрсініп ғалым дем алды. Мақалдың кебі сотталды, Эпостың көбі қамалды.
Сағым боп аққан сан жылдар
Сағым боп аққан сан жылдар, Сарпаңға мені салдыңдар. Тағдырлас маған, тағдырлар, Қай жаққа кетіп қалдыңдар?
Индира...... Ирада, Кабира...... Күнсұлу
Индира...... Ирада ИНДИРА – үнді тілінен алынған — ай. ИРАДА - араб тілінен алынған — ерік, ықылас. Кабира...... Күнсұлу