Ана
Өлеңдер
Мағжан Жұмабаев
Үйдің іші ұйқыда,
Түн ортасы шамасы.
Көзін алмай бесіктен,
Бөбек жатыр албырап.
Бесікте бөбек ауру,
Тербетіп отыр анасы.
Үнсіз, меңіреу ұзын түн,
Жел азынап тұр есіктен.
Шөкиіп ана отыр,
Жүрегіне біреу біз
Сұғып алып кеткендей.
Үнсіз, меңіреу ұзын түн
Шөккен қара бір нардай.
Сарғайып, ана сарылып,
Демігіп, қызып, қысылып,
Ауық-ауық, селк етед,
Әлденеден шошьшып.
Селк етсе бөбек, ананың
Өзіне ажал жеткендей.
Шөкиіп отыр дем алмай...
Таң алдында қара бұлт
Күңіреніп көкті жабады.
Бөбегінің бетіне
Ананың жасы тамады.
Үйдің іші ұйқыда,
Түн ортасы шамасы.
Көзін алмай бесіктен,
Бөбек жатыр албырап.
Бесікте бөбек ауру,
Тербетіп отыр анасы.
Үнсіз, меңіреу ұзын түн,
Жел азынап тұр есіктен.
Шөкиіп ана отыр,
Жүрегіне біреу біз
Сұғып алып кеткендей.
Үнсіз, меңіреу ұзын түн
Шөккен қара бір нардай.
Сарғайып, ана сарылып,
Демігіп, қызып, қысылып,
Ауық-ауық, селк етед,
Әлденеден шошьшып.
Селк етсе бөбек, ананың
Өзіне ажал жеткендей.
Шөкиіп отыр дем алмай...
Таң алдында қара бұлт
Күңіреніп көкті жабады.
Бөбегінің бетіне
Ананың жасы тамады.
Бөбек бөлеу (Ана жыры) – Ілияс Жансүгіров
Бол - бол бөбек, бол бөбек, Бөлейін бері кел, бөбек. Бедерлі бесік, төрт есік, Төгілте салдым тор төсек.
Үнсіздік
Бәрі де үнсіз. Үнсіз аспан, үнсіз жер, Үнсіз орман, үнсіз таулар, үнсіз көл. Мен де үнсізбін, дәрменім жоқ күрсінер.
Күй қаласа ғой
Сексенде селкілдеген Ахметті, Ажал келіп, ақыры бақыл етті. Бұйырғаны қартыңа бұл өмірден - Айналасы алты кез ақырет - ті.
Жұмбақ
Келісетін мемлекеттер елшісіне ұсаған, Қабақ бағып, қыл үстінде біз отырмыз - үш адам. Үшеу ара жоқтан бар қып, бір әңгіме бастаймыз, Бастаймыз да,
Осы күнгі күй
Ойламай отқа түскен неткен жанбыз, Сөз ұқпас мылқау, меңіреу, жүрген жалғыз. Көрінбес көзге түртсе қараңғыда, Япырм-ай, қалдық па енді тіпті таңсыз?!
Жас Мағжанға
Мағжан депті біздің Бәкең баласын, Қарашығым, бүлдірген бөбек, адасым! Сұрайсың ғой: «Қайдан келдің, аға?- деп, Енді қайда жол тартып сен барасың?»