Сағат
Өлеңдер
Мағжан Жұмабаев
«Шық - шық!» деп соғып тұр
Тоқтаусыз бұл сағат.
Дүниеде неғып тұр
Адамзат бір сағат!
Сорлы адам туғанда,
Сұм жалған көңілі шат.
Көз ашып тұрғанда,
Көрінер оған жат.
«Шық - шық!»- деп жүз шытар,
Есіктен кірместен.
Сорлы адам тез жытар,
Дән рақат көрместен.
Мінекей, бұйырып тұр
Бұл сағат деп: «Шық - шық!»
... мойның бұр,
Сен де шық, сөзін ұқ.
«Шық - шық!» деп соғып тұр
Тоқтаусыз бұл сағат.
Дүниеде неғып тұр
Адамзат бір сағат!
Сорлы адам туғанда,
Сұм жалған көңілі шат.
Көз ашып тұрғанда,
Көрінер оған жат.
«Шық - шық!»- деп жүз шытар,
Есіктен кірместен.
Сорлы адам тез жытар,
Дән рақат көрместен.
Мінекей, бұйырып тұр
Бұл сағат деп: «Шық - шық!»
... мойның бұр,
Сен де шық, сөзін ұқ.
Қорға, қазақ тіліңді
Қорға қазақ тілге туды сын сағат, Тарихынан алмаса оңар кім сабақ. Мемлекеттік мәртебесі бар тілің, Шетке үнемі қағылуда күн санап.
Өлеңнің ұйқасы
Талапсыз сорлы - «ойлаған», Ойға терең - «бойлаған», Есалаң, уға - «тоймаған», Қажып бір ойын - «қоймаған».
Сорлы қазақ
Сорлы қазақ жан алқымға тығылып, Қара күн кеп, тіккен туы жығылып, Алға баспай, біткен ісі кер кетіп, Нәр тата алмай, күшсіз, әлсіз бүгіліп;
Мен сорлы
Талайсыз, бақсыз мен сорлы, Бір ісім оңға бармаған. Мен не жаздым о ғұрлы, Тәңірі мұнша қарғаған?
Тұтқын (М. Д.- ға хат)
Кеудеде – от, iште – жалын, көзде – жас, Күнi-түнi қайғы жұтқан сорлы бас. Сабан төсек, дым, қараңғы жатағы, Наны қара, шайы қара, қарны аш.