Арқаның Бетпақ деген даласы бар, Бетпақ - шөл, ойлы - қырлы панасы бар. Сол шөлде ел жоқ, күн жоқ өсіп - өнген Жәндіктің киік деген баласы бар....

Күңіреніп қырда отырып көкірек кернеп, Ән салдым домбыра алып ырғап, тербеп. Аузымнан өлеңімді қағып алып, Ызыңдап кетті жаттап асау жел кеп....

Орман Орман міні, Мұның да үні Кейде жұмсақ, кейде шу....

Асау өсіп арқада Жүген, құрық тимеген, Матау көрмей ер жетіп, Жасынан ноқта кимеген....

Маржандай тізген жырымды Айтайын болсаң, тергеген: Домбырадай күйленіп, Ән тасып көкірек кернеген....