Бас көзімен қарасаң, нәпсі – жалған
Өлеңдер
Шәкәрім Құдайбердіұлы өлеңі
Бас көзімен қарасаң, нәпсі – жалған...
Бас көзiмен қарасаң, нәпсi – жалған,
Бiр сұлу қыз сықылды жұрт таңданған.
Анық ақыл көзiмен қарағанда,
Өзiн берер қалыңға ол қызды алған.
Қылықты қыз сияқты көрiнсе де,
Өлшеусiз сансыз байдан жесiр қалған.
Күнiнде қызыл гүлдей жүз күлсе де,
Сырт айланса, жүрекке жалын салған.
Бас алуға жаралған бiр жәдiгөй
Өткiр қылыш сықылды уға малған.
Өлмей адам осыдан құтылар ма,
Неге қылып жүргемiз өлiмдi арман?
Нәпсi үйiнде байлаулы ынсап жатыр,
Мұның емi – тегiнде, сол босанған.
Сопысынып‚ ақсынып әуре болмай,
Ер болсаң, босатып ал сол зынданнан.
Ақыл, ғылым әр түрлi айтса - дағы
Жиыны осы сөзбен аяқталған.
Бас көзімен қарасаң, нәпсі – жалған...
Бас көзiмен қарасаң, нәпсi – жалған,
Бiр сұлу қыз сықылды жұрт таңданған.
Анық ақыл көзiмен қарағанда,
Өзiн берер қалыңға ол қызды алған.
Қылықты қыз сияқты көрiнсе де,
Өлшеусiз сансыз байдан жесiр қалған.
Күнiнде қызыл гүлдей жүз күлсе де,
Сырт айланса, жүрекке жалын салған.
Бас алуға жаралған бiр жәдiгөй
Өткiр қылыш сықылды уға малған.
Өлмей адам осыдан құтылар ма,
Неге қылып жүргемiз өлiмдi арман?
Нәпсi үйiнде байлаулы ынсап жатыр,
Мұның емi – тегiнде, сол босанған.
Сопысынып‚ ақсынып әуре болмай,
Ер болсаң, босатып ал сол зынданнан.
Ақыл, ғылым әр түрлi айтса - дағы
Жиыны осы сөзбен аяқталған.
Сен ұнатпады екен, деп...
Сен ұнатпады екен, деп Дәрменім құрып жүрген жоқ. Салған жоқ жара жаныма, Алған жоқ, сірә, іргемді от.
Жүрек тазалығы
Жаралған жүрек таза, әуел бастан Сақтанып таза ұста бала жастан. Ноқаттай жүрегіңе кіршік түссе, Ойыңа ол ұлғайып кірер тастан.
Бұл ән бұрынғы әннен өзгерек
Бұл ән бұрынғы әннен өзгерек, Бұған ұйқасты өлең, сөз керек Өзіне орайлы. Денең жан нұрлы болса, жөнделмек, Өлең әнге өлшеп айтса, өңделмек, Ұйқасса
Ақыл деген өлшеусіз бір жарық нұр
Ақыл деген өлшеусiз бiр жарық нұр, Сол нұрды тән қамы үшiн жан жұмсап жүр. Тағдырдың қиын, сырлы сиқырымен Жан тәнге, ақыл жанға матаулы тұр.
Арақ, мастық, жар, жан, шатақ иманның шешуі
Арақ – ақыл‚ мастық – ой, жар – хақиқат‚ Жан – нәпсi, шатақ иман – дiн қиянат. Маскүнем‚ әйелсүйгiш‚ дiнсiз ғой деп, Сырым бiлмей сыртымнан қылма
Жүрек неге зат болып жаралмаған?!
Қарғам менің! Қарғам менің! Аласарып барады арман - көгім. Жалған десе, дүние жалған ба едің?! Жараланған көңілім дал - дал менің.