
Бұл кездегі діндердің бәрі – нашар
Өлеңдер
Шәкәрім Құдайбердіұлы өлеңі
Бұл кездегі діндердің бәрі – нашар...
Бұл кездегi дiндердiң бәрi – нашар,
Ешбiрi түзу емес көңiл ашар.
Өңкей алдау, жалғанды дiнiм дейдi,
Тексерсең, ойың түгiл жаның сасар.
Әлемдегi дiндердiң түп мақсұты
Үш нәрседе бұлжымай құшақтасар:
Құдай – бір, ұждан – дұрыс, қиямет – шын,
Еш дiннiң мақсұты жоқ мұнан асар.
Дiн адамды бiр бауыр қылмақ едi,
Оны бөлiп, дұспандық қару жасар.
Iнжiл, Құран – бәрi айтып тұрса - дағы,
Мағынасынан адасып қара басар.
Сүйтiп бұзып, бүлдiрiп есiл дiндi,
Дiн десе бiлiмдiлер тұра қашар.
Ешбiр дiн үйтiп дұспан бол демейдi,
Қанеки, бұл сөзiме кiм таласар?
Бұл кездегі діндердің бәрі – нашар...
Бұл кездегi дiндердiң бәрi – нашар,
Ешбiрi түзу емес көңiл ашар.
Өңкей алдау, жалғанды дiнiм дейдi,
Тексерсең, ойың түгiл жаның сасар.
Әлемдегi дiндердiң түп мақсұты
Үш нәрседе бұлжымай құшақтасар:
Құдай – бір, ұждан – дұрыс, қиямет – шын,
Еш дiннiң мақсұты жоқ мұнан асар.
Дiн адамды бiр бауыр қылмақ едi,
Оны бөлiп, дұспандық қару жасар.
Iнжiл, Құран – бәрi айтып тұрса - дағы,
Мағынасынан адасып қара басар.
Сүйтiп бұзып, бүлдiрiп есiл дiндi,
Дiн десе бiлiмдiлер тұра қашар.
Ешбiр дiн үйтiп дұспан бол демейдi,
Қанеки, бұл сөзiме кiм таласар?

«Ажал жетсе, өлдiң бе, Өлiм келдi, көрдiң бе? Баянсызға салынба»‚ – Десе, тоқтау бердiң бе?

Өңім бе, әлде, түсім бе? Жоқ еді қулық ісімде. Бір ағайын келмеді, Үлкен - кіші ішінде. Білмеймін, не пәлеге болдым душар? Дем ыстық, жан жаралы,

Достыңыз зор, дұспаның қор, Бар тiлекке жетсеңiз. Сансыз бақыт, алтын тақыт, Барша жаннан өтсеңiз.

«Бейiсте бар сұлу жар, Мінсiз таза хор қыздар, Рахат берер бал кәусар»,– Дейдi бiздiң молдалар.

Арақ – ақыл‚ мастық – ой, жар – хақиқат‚ Жан – нәпсi, шатақ иман – дiн қиянат. Маскүнем‚ әйелсүйгiш‚ дiнсiз ғой деп, Сырым бiлмей сыртымнан қылма

Ойлаңыз, ақыл - бiлiм қайда болмақ, Денеде қандай орын - жайда болмақ? Бiлу, нану, ұнату – ақыл ici, Қайтсе зиян, қайткенде пайда болмақ?