
Құлыным
Өлеңдер
Абдрахман Асылбек өлеңі
Құлыным
Жазда болдым жайлауда,
Уақыт жоқ ойнауға.
Көмектестім апама,
Көмектестім атама.
Төлдерменен таныстым,
Тайға міндім, жарыстым.
Талай істі меңгердім,
Құлыныма жем бердім.
Жем жегенде құлыным,
Көрсетіп бір қылығын,
Басын изей береді,
Ол – рахмет дегені.
Құлыным
Жазда болдым жайлауда,
Уақыт жоқ ойнауға.
Көмектестім апама,
Көмектестім атама.
Төлдерменен таныстым,
Тайға міндім, жарыстым.
Талай істі меңгердім,
Құлыныма жем бердім.
Жем жегенде құлыным,
Көрсетіп бір қылығын,
Басын изей береді,
Ол – рахмет дегені.

Айналайын, құлыным! Ғұмырымдағы тынысым! Маңдайымдағы ырысым, Тілегімізді ақтасаң, Әрқашанда ірісің.

Атам ұстап асау тайды, тізгіндеп, Әкеп берді, мінсін бала біздің деп. Қарғып міндім, қыр көрсетіп достарға, Күнде мені жүретұғын жүз күндеп.

Мектептен (қайтты) Марияш, Әліппесі қолында. Шақырады оны атасы: «Кел, құлыным, кел мұнда».

Білерсің, арудың еркі кімде, Сынбасын жарыңның серті мүлде, Өзіңнің үйіңе қадам бастың, Құлыным, қонақ едің төркініңде.