Ақыл - Сәбит Дөнентаев
Өлеңдер
Өлеңдер.
АҚЫЛ - Сәбит Дөнентаев
Мен сені жандай жақсы көрдім, ақыл,
Сонан соң, іздей, сұрай бердім ақыр.
«Менде бар, менде бар» деп әр біреулер,
Жан біткен саған толық болып жатыр.
Бәрінде жалпақ жұрттың бірдеймісің,
Шыныңды айт, қайда жүрсің, өзің батыр.
* * *
Бұлайша ақыл маған берді жауап: —
Белгілі тұрағым жоқ бір жерде тап,
Кім жақсы тәрбие етсе, мен сонікі.
Аз және көп болуым соған қарап...
Не мұның тәрбиесі, не дейді ақыл?
Ол жерін, оқушылар, өздерің тап.
АҚЫЛ - Сәбит Дөнентаев
Мен сені жандай жақсы көрдім, ақыл,
Сонан соң, іздей, сұрай бердім ақыр.
«Менде бар, менде бар» деп әр біреулер,
Жан біткен саған толық болып жатыр.
Бәрінде жалпақ жұрттың бірдеймісің,
Шыныңды айт, қайда жүрсің, өзің батыр.
* * *
Бұлайша ақыл маған берді жауап: —
Белгілі тұрағым жоқ бір жерде тап,
Кім жақсы тәрбие етсе, мен сонікі.
Аз және көп болуым соған қарап...
Не мұның тәрбиесі, не дейді ақыл?
Ол жерін, оқушылар, өздерің тап.
Ақыл данышпан ақылды адам өлеңдер Сәбит Дөнентаев Сәбит Дөнентаев өлеңдері Сәбит Дөнентаев аудармалары
Абайғa - Сәбит Дөнентаев
Бәрі бала жас еді, Бәрі ұйқыда мас еді Барлық қазақ баласы. Сонда ішінен жарқ етіп, Ақыл ойын сарп етіп, Жөн бастаған данасы!
Талап - Сәбит Дөнентаев
Әр дәулет саған даяр етсең талап, Бақ келмес іздеп сені жатсаң қарап, «Нұр жауар талаптыға» деген қарттар, «Жүргенге жөргем...» бар ғой бұрыннан - ақ!
Жер - Сәбит Дөнентаев
Осы жер жұмыртқадай дөңгеленген, Ең алғаш мұның өзін төртке бөлген, Сол төрттің үшеуі су, бірі - ақ, құрғақ, Бекер деп айтпас мұны қағаз керген.
Бұлбұлға - Сәбит Дөнентаев
Не гүл жоқ, не дауысыңды тыңдаушы жоқ, Бейнеті - босқа кеткен сорлы бұлбұл!
Ақыл деген өлшеусіз бір жарық нұр
Ақыл деген өлшеусiз бiр жарық нұр, Сол нұрды тән қамы үшiн жан жұмсап жүр. Тағдырдың қиын, сырлы сиқырымен Жан тәнге, ақыл жанға матаулы тұр.