Бұлбұлға - Сәбит Дөнентаев
Өлеңдер
Өлеңдер.
БҰЛБҰЛFA - Сәбит Дөнентаев
Зарланып, көрмей дамыл не ай, не жыл,
Сондағы бар мұрадың бір қызыл гүл,
Не гүл жоқ, не дауысыңды тыңдаушы жоқ,
Бейнеті - босқа кеткен сорлы бұлбұл!
Дабыл жеп ақырында қаршығадан,
Бұл күнде болып сақау қырқылған тіл.
БҰЛБҰЛFA - Сәбит Дөнентаев
Зарланып, көрмей дамыл не ай, не жыл,
Сондағы бар мұрадың бір қызыл гүл,
Не гүл жоқ, не дауысыңды тыңдаушы жоқ,
Бейнеті - босқа кеткен сорлы бұлбұл!
Дабыл жеп ақырында қаршығадан,
Бұл күнде болып сақау қырқылған тіл.
Көзі тоймайтын ит - Сәбит Дөнентаев
Көпірге түсті бір ит сүйек тістеп, Ойы бар көпірменен дария кешпек, Көрінді су бетінде бұған бір ит, Бұнда да бір сүйек бар бақса түстеп.
Қожа - Сәбит Дөнентаев
Бір ақмақ қожа дейтін бопты бұрын, Қараңыз бұл қожаның ақмақтығын, Жер қазды ай - далада бір күн қожа, Аямай барлық күшін, көрмей шығын.
Көңіл мен тіл - Сәбит Дөнентаев
Тіл көңілдің тілмәші, Көңілдің жоқ сырласы, Тілмәшіңді оң жұмсап, Теріске, көңілім, бұрмашы:
Ақыл - Сәбит Дөнентаев
Мен сені жандай жақсы көрдім, ақыл, Сонан соң, іздей, сұрай бердім ақыр. «Менде бар, менде бар» деп әр біреулер, Жан біткен саған толық болып жатыр.
Жер - Сәбит Дөнентаев
Осы жер жұмыртқадай дөңгеленген, Ең алғаш мұның өзін төртке бөлген, Сол төрттің үшеуі су, бірі - ақ, құрғақ, Бекер деп айтпас мұны қағаз керген.
Замандастар - Сәбит Дөнентаев
Жабысайық өнерге, Ынтықпай қарап өлерге, Өзіміз керек демесек, Керек қи бізді келер ме!