Жер - Сәбит Дөнентаев
Өлеңдер
Өлеңдер.
ЖЕР - Сәбит Дөнентаев
Осы жер жұмыртқадай дөңгеленген,
Ең алғаш мұның өзін төртке бөлген,
Сол төрттің үшеуі су, бірі - ақ, құрғақ,
Бекер деп айтпас мұны қағаз керген.
Екінші: ол құрыны беске бөлген,
Айырым әр біріне есім берген.
Бәрінде бес құрғақтың адам болып,
Еждиһат етіп кәсіп күнін көрген.
Суларда кеме мініп сайран етіп,
Жоқ емес, тағы да адам дәурен сүрген,
Бір жарым миллиардтан көбірек жан,
Шамасы мыңнан аса тіл сөйленген,
Солардың, арасында жасап тұрып,
Жалғыз - ақ біздің қазақ қарап өлген.
ЖЕР - Сәбит Дөнентаев
Осы жер жұмыртқадай дөңгеленген,
Ең алғаш мұның өзін төртке бөлген,
Сол төрттің үшеуі су, бірі - ақ, құрғақ,
Бекер деп айтпас мұны қағаз керген.
Екінші: ол құрыны беске бөлген,
Айырым әр біріне есім берген.
Бәрінде бес құрғақтың адам болып,
Еждиһат етіп кәсіп күнін көрген.
Суларда кеме мініп сайран етіп,
Жоқ емес, тағы да адам дәурен сүрген,
Бір жарым миллиардтан көбірек жан,
Шамасы мыңнан аса тіл сөйленген,
Солардың, арасында жасап тұрып,
Жалғыз - ақ біздің қазақ қарап өлген.
Жер жерге жер туралы өлеңдер Сәбит Дөнентаев Сәбит Дөнентаев өлеңдері Сәбит Дөнентаев аудармалары қара жер
Абайғa - Сәбит Дөнентаев
Бәрі бала жас еді, Бәрі ұйқыда мас еді Барлық қазақ баласы. Сонда ішінен жарқ етіп, Ақыл ойын сарп етіп, Жөн бастаған данасы!
Талап - Сәбит Дөнентаев
Әр дәулет саған даяр етсең талап, Бақ келмес іздеп сені жатсаң қарап, «Нұр жауар талаптыға» деген қарттар, «Жүргенге жөргем...» бар ғой бұрыннан - ақ!
Көңіл мен тіл - Сәбит Дөнентаев
Тіл көңілдің тілмәші, Көңілдің жоқ сырласы, Тілмәшіңді оң жұмсап, Теріске, көңілім, бұрмашы:
Ақыл - Сәбит Дөнентаев
Мен сені жандай жақсы көрдім, ақыл, Сонан соң, іздей, сұрай бердім ақыр. «Менде бар, менде бар» деп әр біреулер, Жан біткен саған толық болып жатыр.
Бұлбұлға - Сәбит Дөнентаев
Не гүл жоқ, не дауысыңды тыңдаушы жоқ, Бейнеті - босқа кеткен сорлы бұлбұл!
Замандастар - Сәбит Дөнентаев
Жабысайық өнерге, Ынтықпай қарап өлерге, Өзіміз керек демесек, Керек қи бізді келер ме!