Қазақ азаматы
Өлеңдер
Мағжан Жұмабаев
Біреуіне - сен Тәңірім деп табынад,
Біреуіне - мен құлың деп бағынад.
Біреуіне - садақа бер деп жалынад,
Біреуіне - құйрық болып тағылад.
Ылғи сорлы сағым қуып сабылад,
Ылғи түссіз бір сұр нәрсе жамылад.
Қазағы - қой, артынан оның ағылад,
Азаматқа қонақтық қой табылад.
Біреуіне - сен Тәңірім деп табынад,
Біреуіне - мен құлың деп бағынад.
Біреуіне - садақа бер деп жалынад,
Біреуіне - құйрық болып тағылад.
Ылғи сорлы сағым қуып сабылад,
Ылғи түссіз бір сұр нәрсе жамылад.
Қазағы - қой, артынан оның ағылад,
Азаматқа қонақтық қой табылад.
Татьяна сөзі
Тәңірі қосқан жар едің сен, Жар ете алмай кетіп ең. Ол кезімде бала едім мен, Аямасқа бекіп ең.
Жанарым
Түспесін десең, егер сезімге кір, Жанарым, менің ылғи кезімде жүрі Жамандық көрсең менің қабағымнан, Жас болып төгіліп кет жанарымнан.
Қойшының әләуләйі
Әләуләй, әләуләй, әләуләй! Ылғи ет жеп жүреді елде болысың - ай. Ылғи ғана құйрық пен бауыр жер едім, Егер ғана мен де болсам ауылнай, ауылнай.
Сорлы қазақ
Сорлы қазақ жан алқымға тығылып, Қара күн кеп, тіккен туы жығылып, Алға баспай, біткен ісі кер кетіп, Нәр тата алмай, күшсіз, әлсіз бүгіліп;
Мен сорлы
Талайсыз, бақсыз мен сорлы, Бір ісім оңға бармаған. Мен не жаздым о ғұрлы, Тәңірі мұнша қарғаған?
Тәңірі
Зор Тәңірі, күштісің сен, сенеміз біз, Әділ деп, әр ісіңе көнеміз біз. Өз құлын өзі еңіретпес тура Ие деп, Өзіңе ерік тізгінін береміз біз.