Айрылдым сенен, жан сәулем
Өлеңдер
Мағжан Жұмабаев
(Гетеден)
Айрылдым сенен, жан сәулем,
Көруге енді жоқ үміт.
Бірақ соңғы сөздерің
Кетпейді естен боп ұмыт.
Жапанда жалғыз жолаушы,
Аспанда торғай жырласа,
Көзі көкте, тілегі -
Көріп жақын, тыңдаса...
Мен де сондай қапамын,
Тоғайға, қырға қараймын.
Қайғымен жалғыз күңіреніп,
«Жан - жарым!»- деп жылаймын.
(Гетеден)
Айрылдым сенен, жан сәулем,
Көруге енді жоқ үміт.
Бірақ соңғы сөздерің
Кетпейді естен боп ұмыт.
Жапанда жалғыз жолаушы,
Аспанда торғай жырласа,
Көзі көкте, тілегі -
Көріп жақын, тыңдаса...
Мен де сондай қапамын,
Тоғайға, қырға қараймын.
Қайғымен жалғыз күңіреніп,
«Жан - жарым!»- деп жылаймын.
Орман патшасы
Қараңғы салқын түнде кім Аяңдамай, желеді? Жанында жас ұлы бар, Жолаушы жортып келеді.
Сүйгеніме
Жандым - күйдім, сені ойлап, дамыл көрмей, Еш жанға сенен басқа көңіл бермей. Сен - бір жақ, жалған - бір жақ, қатар қойып, Сені іздедім, жалғаннан
Сүй жан сәулем
Сүй, жан сәулем, тағы да сүй, тағы да! Жылы, тәтті у тарады қаныма. Бұл ләззаттың бір минутын бермеймін, Патша тағы, бүкіл дүние малына.
Жарыма
От жұтқан туысқанның халін көріп, Күнәсіз судай аққан қанын көріп, Айрылған ар - намыстан қарындастың Көз жасы, қалың қайғы, зарын көріп.
Жарым
Кердең - кердең жүресің сен, не таптың? Мен айтайын - айнымайтын жар таптым. Күндіз - түні жар қойнында жатамын, Естімеймін уын - шуын жан - жақтың.
Бұлбұл
Сайрайсың мұңды күймен жүз құбылтып, Кейде аяң, кейде желіс, кейде сылтып. Денені суытасың, ысытасың, Тұрасың маужыратып кейде жылытып.