Мен – табиғат бөбегі, Еркін жанмын еркемін. Аузымда жастық өлеңі, Еркелеп күйім шертемін....

Жарқын жүзбен жайраңдап Жатырсың ағып, Жайығым. Жағаңда ойнап, сайрандап Ескенмін заман қайығын....

Балдағы бар бір жігітті көрдім де, Қасақана сауал бердім келдім де: «Ғафу, жолдас! Көрінбейд бір аяғың, Кешегі өткен сұрапылда бердің бе?»...

Ышқына соққан дауылға Құмартушы ем жасымда Нөсерлеп құйған жауында Қызығушы ем жасынға....

Төбеден төнген аспан, күн мен айы, «Тамаша» жанға жайлы күн райы. Ақырын жылжып қана көктем келед, Сықылды жас жігіттің сәулетайы....

Өзге емес, өзім айтам өз жайымда, Жүрегім жалын атқан сөз дайында. Тереңде тұнып жатқан дауыл күйді, Тербетіп, тулатып бір қозғайын да......

Түседі еске жалаңаяқ күндерім, Ақсүйекті ала қашқан түндерім, Сол қашқаннан мол қашыпты балалық, Қайда екенін көптен бері - ақ білмедім....

Ай, балбөбек, балбөбек, балдайсың, Атқан жазғы арайлы таңдайсың. Күлгеніңде көктемгі күндейсің, Күн нұрымен құлпырып гүлдейсің....

Біреуге достық жасасам, Қастық боп қайтады өзіме. Жүрегімді ұқпай етед шам, Еркіндеу айтқан сөзіме....

Отырам кейде құрысып, Бойымда бір жүк жатқандай. Өтеді уақыт жылысып, Өз міндетін атқармай......