Көңіл мен тіл - Сәбит Дөнентаев
Өлеңдер
КӨҢІЛ МЕН ТІЛ - Сәбит Дөнентаев
Тіл көңілдің тілмәші,
Көңілдің жоқ сырласы,
Тілмәшіңді оң жұмсап,
Теріске, көңілім, бұрмашы:
Айтқанын қып қожаңның,
Тілім қарап тұрмашы!
Аңғырттанып бет алды,
Масқара мені қылмашы.
Тым құтыртпай тыя ұста,
Тілмәшіңді, мырзасы.
Тіл көңілдің тілмәші,
Көңілдің жоқ сырласы,
Тілмәшіңді оң жұмсап,
Теріске, көңілім, бұрмашы:
Айтқанын қып қожаңның,
Тілім қарап тұрмашы!
Аңғырттанып бет алды,
Масқара мені қылмашы.
Тым құтыртпай тыя ұста,
Тілмәшіңді, мырзасы.
Сыр - Сәбит Дөнентаев
Жақын досты көре алмай, Жалпы досқа сене алмай, Ойды заман тізерлеп, Жүр - ау шыбын өле алмай
Заман кімдікі - Сәбит Дөнентаев
Бұл заман байқағанға күштінікі, Азулы, тырнақты мен тістінікі, Дүниенің патшалығы, батырлығы — Тыпырлап тыныш жатпаған істінікі.
Талап - Сәбит Дөнентаев
Әр дәулет саған даяр етсең талап, Бақ келмес іздеп сені жатсаң қарап, «Нұр жауар талаптыға» деген қарттар, «Жүргенге жөргем...» бар ғой бұрыннан - ақ!
Ақыл - Сәбит Дөнентаев
Мен сені жандай жақсы көрдім, ақыл, Сонан соң, іздей, сұрай бердім ақыр. «Менде бар, менде бар» деп әр біреулер, Жан біткен саған толық болып жатыр.
Жер - Сәбит Дөнентаев
Осы жер жұмыртқадай дөңгеленген, Ең алғаш мұның өзін төртке бөлген, Сол төрттің үшеуі су, бірі - ақ, құрғақ, Бекер деп айтпас мұны қағаз керген.
Бұлбұлға - Сәбит Дөнентаев
Не гүл жоқ, не дауысыңды тыңдаушы жоқ, Бейнеті - босқа кеткен сорлы бұлбұл!