Көзі тоймайтын ит - Сәбит Дөнентаев
Өлеңдер
КӨЗІ ТОЙМАЙТЫН ИТ - Сәбит Дөнентаев
Көпірге түсті бір ит сүйек тістеп,
Ойы бар көпірменен дария кешпек,
Көрінді су бетінде бұған бір ит,
Бұнда да бір сүйек бар бақса түстеп.
Судағы ит бұл бейбақтың көлеңкесі,
Білерлік көлеңкені болмады есі,
Толымды көрінген соқ анау сүйек,
Ол иттен тартып алмақ бар дәмесі.
Сол оймен атты суға айбаттанып,
Бар күшін жинап бойға қайраттанып,
Түскен соң жайқын суға бұл батырдың,
Ісінің не болғаны айдан жарық...
Әр қайда «ашкөздінің» олжасы осы,
Байқасаң, іс түбіне кезің салып.
Көпірге түсті бір ит сүйек тістеп,
Ойы бар көпірменен дария кешпек,
Көрінді су бетінде бұған бір ит,
Бұнда да бір сүйек бар бақса түстеп.
Судағы ит бұл бейбақтың көлеңкесі,
Білерлік көлеңкені болмады есі,
Толымды көрінген соқ анау сүйек,
Ол иттен тартып алмақ бар дәмесі.
Сол оймен атты суға айбаттанып,
Бар күшін жинап бойға қайраттанып,
Түскен соң жайқын суға бұл батырдың,
Ісінің не болғаны айдан жарық...
Әр қайда «ашкөздінің» олжасы осы,
Байқасаң, іс түбіне кезің салып.
Бір көлдегі үш балық - Сәбит Дөнентаев
Үштен артық балық жоқ, Маңайында халық жоқ, Көл болыпты бір жерде, Ерте күнде қыстаған,
Қожа - Сәбит Дөнентаев
Бір ақмақ қожа дейтін бопты бұрын, Қараңыз бұл қожаның ақмақтығын, Жер қазды ай - далада бір күн қожа, Аямай барлық күшін, көрмей шығын.
Талап - Сәбит Дөнентаев
Әр дәулет саған даяр етсең талап, Бақ келмес іздеп сені жатсаң қарап, «Нұр жауар талаптыға» деген қарттар, «Жүргенге жөргем...» бар ғой бұрыннан - ақ!
Көңіл мен тіл - Сәбит Дөнентаев
Тіл көңілдің тілмәші, Көңілдің жоқ сырласы, Тілмәшіңді оң жұмсап, Теріске, көңілім, бұрмашы:
Ақыл - Сәбит Дөнентаев
Мен сені жандай жақсы көрдім, ақыл, Сонан соң, іздей, сұрай бердім ақыр. «Менде бар, менде бар» деп әр біреулер, Жан біткен саған толық болып жатыр.
Бұлбұлға - Сәбит Дөнентаев
Не гүл жоқ, не дауысыңды тыңдаушы жоқ, Бейнеті - босқа кеткен сорлы бұлбұл!