ойын сауық отауы
Бит пен бүрге - Сәбит Дөнентаев
05.03.2019 1 892 0 Дауыл

Бит пен бүрге - Сәбит Дөнентаев

Өлеңдер
БИТ ПЕН БҮРГЕ - Сәбит Дөнентаев
Бір байдың, жабысып бит төсегінде:
Еркі бар сорып қанын, жесе күнде,
Тұрыпты сол күйменен біраз заман,
Басқа жоқ мұның көңіл есебінде..
Шаққаны мұның байды оятпайды,
Жүрісі байпаңдаған тым - ақ жайлы.
Бір күні әлдеқалай келіп бүрге,
Қонуға биттен рұқсат ол сұрайды.
Құп алды, қабыл етті ол қонақты,
«Қоныңыз төсек жайлы, тағам тәтті.
Зәуімен келген сізді сыйлайын» деп,
Бит байғұс борсаңдапты, жорғалапты.
Мәз - майрам мына сөзге болды бүрге,
Келді де бит қасына қонды бүрге.
Бай жатты ұйықтайын деп төсегіне,
Бит дағы қонағымен болды бірге.
Секіріп барды бүрге байға таман,
Тұмсықты бара сала ол қадаған,
Бай болды оянды да алас - күлес.
(Бүрге иттің тістегені қандай жаман).
Тынышы да, ұйқысы да әбден кеткен,
Шам жағып тұра келді бай төсектен,
Қаратып битті тауып өлтіртіпті,
Зым - зыя бүрге мейман қашып кеткен. 
Содырлы жалғанда емес жалғыз бүрге,
Ауысар бүрге әдеті бірден - бірге.
Жоқ емес бит секілді, мейман дос та,
Пендесі хақ жаратқан әрбір түрде.
Кей жемқор өз жеуімен дамытпаса,
Батырып із салмаса, арытпаса.
Сен оны бит шаққандай көрмес едің,
Қонақ қып бүргелерді налытпаса.
Оянса байға зиян болмас еді,
Битті өлтіріп, бүргені дарытпаса.

Заман кімдікі - Сәбит Дөнентаев Заман кімдікі - Сәбит Дөнентаев
Бұл заман байқағанға күштінікі, Азулы, тырнақты мен тістінікі, Дүниенің патшалығы, батырлығы — Тыпырлап тыныш жатпаған істінікі.
Ұры мен баласы - Сәбит Дөнентаев Ұры мен баласы - Сәбит Дөнентаев
Көз салмас ұры неге қарны ашқан соң, Аяғын арамдыққа бір басқан соң Жанында бір кішкене баласы бар, Жөнелді бақша жаққа кеш батқан соң.
Көңіл мен тіл - Сәбит Дөнентаев Көңіл мен тіл - Сәбит Дөнентаев
Тіл көңілдің тілмәші, Көңілдің жоқ сырласы, Тілмәшіңді оң жұмсап, Теріске, көңілім, бұрмашы:
Жер - Сәбит Дөнентаев Жер - Сәбит Дөнентаев
Осы жер жұмыртқадай дөңгеленген, Ең алғаш мұның өзін төртке бөлген, Сол төрттің үшеуі су, бірі - ақ, құрғақ, Бекер деп айтпас мұны қағаз керген.
Бұлбұлға - Сәбит Дөнентаев Бұлбұлға - Сәбит Дөнентаев
Не гүл жоқ, не дауысыңды тыңдаушы жоқ, Бейнеті - босқа кеткен сорлы бұлбұл!
Бұлбұл мен есек Бұлбұл мен есек
Бір күні бұлбұл құсты есек көрді, Қасына сөз айтпаққа жақын келді: «Сыртыңнан сайрағыш деп жұрт мақтайды, Тыңдайын, достым, біраз сайра, - деді. -
Пікірлер (0)
Пікір білдіру
Ақпарат
Қонақ,тобындағы қолданушылар пікірін білдіре алмайды.
×