Өкініш қып өткен менен кеткенге, Өтінемін, маған, құрбым, кектенбе. Алай - түлей қарлы дауыл соқпай ма? Аласапыран ең алғашқы көктемде....

Өмірдің қысы, жазы, көктемдері, Қысылтаяң шақтары, өткелдері, Адамның аққан қаны, төккен тері, Мұратқа жетпегені, жеткендері – Жанымды жеп жүр менің көптен бері....

Жүргенде қатал тұрмыс илеуінде, Білмеймін, сүйдім бе мен, сүймедім бе... Жастықта жалын атып сүйсем егер, Түспес ем дел мынадай күйге мүлде....

Аяқтап болып, Махаббат дейтін сапарды, Қозы мен Баян моласы, міне, атанды. Қалауын қанша тапқаныменен, қара тас, Қайырымсыз ата Қарабайдайын қатал - ды....

- Құс боп ұшып жоғалсам, не етер едің? - Сені іздеумен мәңгілік өтер едім. - Отқа түсіп өртенсем, не етер едің? - Күл боп бірге соңыңнан кетер едім....

Бәріңе! Бәріңе! Бәріңе! Жасыңа да кәріңе! Кімге қан керек? Ішуге емес, дәріге... Мен - донормын....

Жай ғана көңілде жоқ қалағаным, Кешкілік бақты ұзақ араладым. Өбісіп те өлісіп екеу отыр, Өтіп кеттім, бұрылып қарамадым....

Біржола өлген ескі өмір тұмауратқан, Біржола өшкен ескі жұрт қылау жапқан. «Әулие тас» атанған жерге келіп, Басын жаңа қазақтар құрап жатқан......

Қарасаздың су ішіп бұлағынан, Жүретұғын құлпырып құла құнан. Қылығы да, жұп - жұмыр мүсіні де, Аумайтұғын киіктің лағынан...

Қалақтай едің, Қабірінде қалақ тұр. Туғаныңды, өлгеніңді санап құр. Сенің аңқау құлағыңдай қалқиып, Қыр басынан қала жаққа қарап тұр....